İnsanlığımı Yitirirken
Osamu Dazai’nin hayatından da izler taşıdığı otobiyografik bir kitap. Kitap altı bölümden oluşuyor Giriş, İlk Hatırat, İkinci Hatırat, Üçüncü Hatırat, Kapanış ve Son Söz”
•
Kitabın karakteri Yozo’nun çocukluğunda ki ailevi ilişkilerinin ileriki yaşamını nasıl etkilediğini görüyoruz.Yozo çocukluğundan itibaren kendine yabancılaşmış duyguları oturmamış bir karakter.Ebeveynlerine bağlanamaması ve çocukluğunda yaşadığı kötü deneyimler sonucu kendini dış dünyaya kapatır.
•
Bence kitabın ana temasında anne babası tarafından yalnızlaştırılan bir çocuk var. Yozo büyüse ve yetişkin biri haline geldiğini okusak bile o hala anne babasından sevgi bekleyen küçük bir çocuk sanki.Sevgisiz ve yalnız büyümüş bir çocuk olarak da Yozo için insanların kendisi hakkında ne düşündüğü çok önemli.Öyle ki bir şeyi sevmese, istemese bile evet diyebiliyor.(Tıpkı babasından istediği aslan maskesi gibi.)zamanla kendince bir iletişim geliştiriyor ve buna da soytarı adını veriyor. İnsanları güldürüp eğlendirse de soytarı maskesinin arkasında yalnız,sevgisiz ve aslında ben diyebileceği bir kendisi olmayan insan var.Bu soytarılıkla da zamanla insanlığını nasıl yitirdiğini kitabın sonunda görüyoruz.
•
Çeviri olmasına rağmen dil kullanımı beni yormadı.Anlatım sade ve melankolik diyebilirim.İroni ve kara mizah öğeleri de barındırıyor.Hayatın anlam arayışı, toplumsal dışlanma, insanlara yabancılaşma gibi açılardan daha önce okuduğum Hesse’nin Knulp’ı, Yusuf Atılgan’ın Aylak Adamı’ı, Oğuz Atay’ın Selim’i gibi benzettiğim karakterler oldu. İnsanın bu karanlık tarafını okumak, o psikolojiyi anlamaya çalışmak beni çekiyor. Zaman zaman içlendiğim,kızdığım,insana dair yeni duygular keşfettiğim bir kitaptı.
•
Alıntılar;
“ Dehşete kapılmış halde ve insan etkileşiminin amansız beceriksizliğine dayanamayarak, farkında olmadan başarılı bir soytarıya dönüştüğünü fark ettim”
“ Benim durumumda “bana aşık olduklarını” veya “ beni sevdiklerini” söylemek doğru olmaz.”Beni umursadılar” demek daha doğru olur sanırım”
“ Benim için “insanlar alemi” denen yer her şeye karşın korkunç bir yerdi. Kesinlikle her şeyin tek bir hamleyle neticelendiği sevimli bir yer değildi”
Bakiye İlhan 
İnsanlığımı Yitirirken 
Osamu Dazai
·
1 artı 1'leme
·126 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.