Bugün Parma Yayınevi’nden okuduğum ilk kitap olan Çekmece ile karşınızdayım. İçerisinde 11 öykü barındıran bu esere hep beraber göz atalım. Benim en sevdiğim ya da beni en çok duygu seline boğan öykü, Ses oldu. Ses öyküsünde; kadınların aşağılık ve değersiz görüldüğü Taliban dönemi ele alınmış. Genç bir kızın ailesinden zorla koparılarak bir hücrede ve sonrasında yaşadıkları okuyucunun elbette gözlerini nemlendiriyor.Şu zamanda bu öyküyü herkesin okumasını ve üzerine bolca düşünmesini ne isterim… Bir diğer etkilendiğim öykü ise, Yedi. Bu öyküde ise satranç ve hayat konu. Her hamle bir düşüncedir, hayatımıza hep tamamen hükmetmek ve sahip olmak isteriz ancak bunun imkansız olduğunu bilmeliyiz. Biz hayata bir hamle yaparken ondan gelecek hamleyi etkisiz kılmak mümkün değildir. Bu hikayeler benim 11 tanesi içerisinde en çok sevdiklerimdi. Diğerlerini de sevdim ancak bu ikisinin yeri bir başka. Gelgelelim yazarımızın marifetlerine. Hasan Bey yazdığı her hikayede kendine haslığını ortaya koymuş. Akıcı dil ile yarattığı ve öykülerinde ele aldığı konular ile öykü sevmeyen okurlara bile öyküyü sevdireceğini düşünüyorum. Betimlemeleri, yer yer kullandığı kişileştirmeleri öykülere ayrı bir tat verirken, bazı öyküler öylesine günlük ama öylesine derin şeyler barındırıyor ki… Hasan Bey’in Çekmece’si özene bezene yerleştirilmiş hikayelerle dolu. Ama bu düzene kanmayın, her öyküsü sizi bambaşka şeylerle şaşırtabilir. Çekmece’ye bakmayı unutmayın.

ÇekmeceHasan Kılıç · Parma Kitap · 202344 okunma

·

72 views

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seray Sönmez