Kitabın amacı mutsuzluktan mutluluğa geçişi anlatmak değildir. Mutsuzluğun olağan olduğunun anlatısıdır. Tamamen bir mutluluk halinin mümkün olmayışı belirtilir. Sonsuz bir mutluluk arayanların hüsranı da dile getirilir böylece. Depresif ruh hali, melankoli durumu gibi durumlar bölüm bölüm ayrılmış ve okura daha anlaşılır bir biçimde düzenlenmiştir. Şimdi her şeyin siyah olduğunu düşünelim. Her şey siyah... Siyahı nasıl fark ederiz beyaz olmazsa? Mutluluk ve mutsuzluk hâlini de buna benzetebiliriz. Biri olmadan diğeri de ortaya çıkmaz veya fark edilemez. Biri de çıkıp diyebilir mi mutluluğun ya da mutsuzluğun sonsuza kadar süreceğini? Diyebilir mi? Sonsuza kadar bizimle beraber olsa da bu iki kavram, varlıklarını sürekli olarak üzerimizde hissettirmeleri mümkün değildir. Buradan hareketle mutsuzluğun da mutluluk hâli gibi olağan ve olması gereken bir olgu olduğunun sonucuna varıyoruz. Kitaptan bu konuyu anlaşılır kılacak bir alıntı ile incelemeye devam etmek doğru olacaktır: "Olabilir, insanlar mutluluk için çabalayabilirler. Fakat bu çaba her yönden karanlık bir çerçeve içine alınmıştır: İnsanlar, mutsuz oldukları için mutlu olmaya çabalarlar. Mutluluğu bulduklarında da mutluluk olmadan yapamazlar çünkü mutluluğun zıttına muhtaçtırlar; bu nedenle, seyircilerini mutlu etmek isteyen hiçbir yeni televizyon programı, bir mutsuzluk tasvirinden kendini alamaz. Mutluluk insanları terk ettiğinde de tekrar mutsuzluğa düşerler. Mutluluk anları ve zamanları, mutsuzluğun nekaheti için anlamlıdır ama mutluluğu sürekli istemek anlamsızdır, çünkü ebediyen sürmesi mümkün değildir. En vahimi, birçoklarının mutluluktan tam da bunu ummasıdır: Kesintisiz hoşluk hali, daimi neşe, keyifler hep yerinde olsun ve bol eğlence. Ne var ki mutluluğu bir tür daimi zevkte aramak, mutsuz olmanın en emin yoludur." (sayfa27) Çağımızda, küreselleşen dünyada mutsuzluk hep şikayet edilen fakat çoğu kimsede bulanan bir şeye dönüştü. Son zamanlarda ise mutluluk hâli göze batmaya başladı ya da mutlu gibi görünme hâli. Sonuç olarak acının, hüznün olmadığı bir dünyanın anlamsızlığı ortaya çıkmaktadır. Mutsuz olanları sonsuz mutluluk ütopyasına sürükleyerek değil, mutlu olanların mutluluğunun sürekli olmayacağına inanırsak eğer, hayat daha çekilebilir ve anlamlı olabilir. Ne mutlu ki içinde mutluluğu da mutsuzluğu da yer bırakanlara. Hüznüne de sevincine de yaşamın parçası olarak bakanlara... İyi okumalar.

Mutsuz OlmakWilhelm Schmid · İletişim Yayınevi · 20204,497 okunma

·

51 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Abdulkadir ERTAKUŞ