Yere Düşen Dualar YERE DÜŞEN DUALAR
Sema Kaygusuz; Doğan Kitapçılık; 2006, 2. baskı, 333 sayfa
(Yere Düşen Dualar benden tam puan aldı, üzerinde bir de yıldızı var. Akan bir yıldız bu; durağan değil..!)
Devrettim YERE DÜŞEN DUALAR başlıklı bu romanı; saygıyla okudum, okudukça bağlandım, bağlandıkça sevdalandım romana. Bir ilkroman olması ise âdeta büyülenmeme yol açtı; satırlar birbiri ardından pasajlara dönüştükçe Yazarımız tarafından efsunlandığıma inanmaya başladım. Kim okusa bu kitabı aynı şaşkınlıklara kapılır, diye düşünmeden edemedim. Sema Kaygusuz'u tebrik ediyorum, candan kutluyorum kendisini...Nasıl bir hayal gücüdür bu? İnsan bunca seçilmiş, özenle fazlalıklarından arındırılmış cümleleri nasıl kurabilir? Bu tarz cümleleri kurabilse bile insan hiç alışılmış düz cümleler kullanmaz mı? Bir kurgu, sürekli kımıl kımıl kaynayan kelimelerle nasıl çatılabilir?
İlk başlarda romanın birçok tümcesini bağlayamayacağından şüphelendim ama boşa süphelenmişim; anlayamadığım bir iki cümlesi de oldu hatta: Yüz onuncu sayfada anlatıcı: "(...) Babamın annesi ile atını son görüşüymüş bu. Günlerce annesini beklemiş iskelede. Peşi sıra dolaşan çapkın bakışlı erkeklerden zor kurtarmış kendini." diye bahsettiğinde 'Yuh' çektim kendi kendime; ya ben yanlış anladım ya Yazarımız gaflete düşmüş burada. Üç yüz yirmi yedinci sayfada ise: "(...) Kendi ölümlerinden öte, öldürdüklerini de ölüyorlardı." tümcesini okuduğumda anlayamadım, tekrar okudum, yine anlayamadım; velhasıl bu garip cümlenin anlamını çözemedim...
Yüz elli dördüncü sayfada ruh ile madde konusunu "(...) kendine uzaktan bakardı." şeklinde bitirdiğinde ise hayran oldum Yazarımıza. Bahsettiğim konu ile uğraşanlar -tavsiye ediyorum- sayfayı bulup okusunlar..! Birbiri ardına kelime dizmekle yazar olunmuyor besbelli; Sema Kaygusuz ihtimaldir ki kimselere ders verme niyetiyle değil sadece kendi okurunu yaratma düşüncesiyle yazmıştır bu romanı...
Bu kitap kimin okuması içindir ki? Olsa olsa bir, Konuşmaya konuşmaya ağızları bar bağlamış olan bıkkınlar içindir...İkii, Okumaya fırsat bulamıyorum diyenler içindir. Üüüç, kitap okuyamamayı bir faziletlilik gibi inik göz kapaklarıyla karşısındakine açıklamaya çalışanlar içindir... Bunlardan hangisiyseniz veya hangisi değilseniz, kendinize bir iyilik yapın: Bu kitabı okuyun..! Türkiyemiz'de cevher yumurtlayanlarımız yanında bakın görün ne cevherlerimiz var. Okuyacak cesareti bulamayanlar, en yakınlarına hediye etsinler hiç olmazsa bu kitabı! Bir arkadaşım geldi aklıma, kitap tavsiye etmeyen bir arkadaşım, Başkalarını etkilemek istemiyorum, gerekçesi idi. Tam tersi olması gerekmez mi? Güzel, doyurucu bir roman, bir hikâye, bir şiir okuduğumuzda, onu, erişebildiklerimize tavsiye etmeliyiz ki kavgaya, savaşa, kargaşaya giden yollar kapansın! Dünyadaki tüm insanların üç beş zaman (gün,hafta,ay...) kitap okuduğunu düşleyelim...Ne güzel bir düş oldu bu!.. Kavga mı kalır, savaş mı kalır, kargaşa mı kalır?
Roman iki bölümden oluşuyor...Birinci bölüm: Üzüm, ikinci bölüm ise: Altın. Her iki bölümde de aslında aynı hikâye yer alıyor. İlkinde belli bir zaman içerisinde geçen olaylar ikinci bölümde bir hiçzamanda tekrar anlatılıyor...Nihayetinde somutla soyut ve zaman ile mekân birbirine karışıyor.
Ben romanı pek sevdim; romanın yazarını da, üslubunu da, cümlelerinin dokusunu da, kurgulanış biçimini de pek beğendim
Sema Kaygusuz ... Darısı romanı okuyacakların başına.
