İtiraf ediyorum okuması çok zor bir kitaptı ama pişman değilim.
Deneme ile roman türünü, deneyim ile imgeleri birleştirerek; zamanlar arasında geçişlere ve tarihten bazı olaylara yer verilmiş. Kurgusu çok derin ve zorlayıcı. Milan Kundera'nın zekasına hayran kalmamak mümkün değil.
Kitabı bitirdiğimde Franz Kafka'nın sözünün gerçekliğini iliklerime kadar hissettim: "Eğer okuduğumuz bir kitap bizi kafamıza vurulmuş bir darbe gibi sarsmıyorsa neden okuyalım ki? "
Tanrıbilimsel kavramlar, kendi kendilerinin yansımaları olarak yaşamlarımızın bayağılığına yansırlar; her birimiz çok sıradan yaşamımızın bayağılığından dolayı (az ya da çok) acı çeker, buradan kurtulmak ve yükselmek isteriz. Her birimiz bu yükselişe layık olduğumuz, Tanrı'nın iyi kulu olduğumuz ve bu yükseliş için seçilmiş olduğumuz yanılsamasına (az ya da çok) kapılmışızdır. Örneğin, seçilmiş olma duygusu her aşk ilişkisinde vardır. Çünkü aşk, tanım olarak, hak edilmemiş bir armağandır; hak etmeden sevilmek, gerçek aşkın eksiksiz kanıtıdır. Bir kadın bana, "seni seviyorum, çünkü zekisin, çünkü namuslusun, çünkü bana armağanlar alıyorsun, çünkü zamparalık yapmıyorsun, çünkü bulaşık yıkıyorsun" derse, hayal kırıklığına uğrarım; bu aşkta çıkarcı bir yan vardır. Şöyle bir cümle duymak kim bilir ne güzeldir: "Zeki olmamana, namuslu olmamana karşın, yalancı, bencil, alçak olmana karşın senin için deli oluyorum." 
Milan Kundera
·
105 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.