".....kalabalıklar içinde bile sonsuz yalnızlık hisseden ruhları,o elîm kimsesizlikten kurtaran çâredir:Kendisiyle anlaşabildiğiniz ölçüde tabiatten şefkat ve anlayış görürsünüz.Onlara seslendiğiniz ölçüde onlardan da güzel sözler duyarsınız.Sözler ki sevdiklerinizin sizi anlayıp,size söylemesini istediğiniz cümlelerdir.Bir bakımdan şiddetle hislenen tabiat varlıklarında sizin bağrınızdan kopup size gelen ,gönül okşayıcı bir aks-i sedâ gizlidir”
Sayfa 76Kitabı okudu
·
19 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.