Kitap, arabasında trafik ışığının değişmesini beklerken birden kör olan, "beyaz körlüğün" içine düşen bir adam ile başlıyor. Daha sonraları bu körlük bir salgına dönüşüyor ve hükümet kör olanları bir akıl hastanesine kapatarak yani karantinaya alarak soruna çözüm bulmaya çalışıyor. Kitapta karakterlerin isimleri yerine onları betimleyen özellikleri isim yerine konmuş. İlk başta gerek betimlenen isimler olsun gerek noktalama olarak sadece virgül ve nokta kullanılması olsun okurken beni biraz zorladı. Ama okumaya devam ettikçe buna alıştığımı fark ettim ve karakter isimleri yerine onları niteleyen betimlemeler kafamda yerine oturdu. Yazar bu kitabı körleri kötülemek için yazmamış. Amacı, insan toplumunun kırılganlığını göstermek ve temel insan edebinin en azından ona göre bir yanılsama olduğunu ve toplum çökerse büyük ölçüde insanlığın yok olacağını göstermekti. Çünkü yazar kitabında aslında biz insanlara normal hayatta kör olup görmediklerimizi çarpıcı bir şekilde "beyaz körlük" salgını ile sunmuş. İnsanların edep veya utanma duygularını yavaşça kaybetmelerini ve körlüğün asıl amacını anlayamadan körleşmeye devam etmelerini göstermiş. Toplumun görmeyen gözlerle cinayetlere, tecavüzlere ve daha birçok suça tanık olduğu bu salgın, insanoğlunun asıl gerçekliğini biz okuyuculara gösteriyor. Bu salgınla yazar toplumun sorunlarına ışık tutuyor. Kitapta aslında toplumun yozlaşmışlığına karşı insanların kafalarını adeta kuma gömdükleri gerçeği eleştirel bir şekilde anlatılmış. "Körlük" bize toplumun içinde yer aldığı düzenin bozukluğunu anlatıyor. Kitabı okurken “Neden?” diye soruyoruz. İnsanı, yaşamı, dünyayı ve ahlakı sorgulamaya başlıyoruz. Biz "iyi" insanlar gerçekten iyi miyiz? İnsanın içinde iyilik barınıyor mu? İyilik ve kötülüğün ne olduğuna kim karar veriyor? İnsan erdemli olmayı sadece beğenilmek, sevilmek için mi istiyor? Kimsenin onu görmeyeceğini ya da dışlamayacağını bilse, nasıl davranır? diye soruları sorduruyor. Kitabın asıl olayı aslında biz insanlara kendimizi sorgulatmakta yatıyor. "Neden kör olduk?" "Bilmiyorum belki bir gün nedenini öğreniriz." "Ne düşündüğümü söyleyeyim mi sana." "Söyle." "Bence biz kör olmadık, biz zaten kördük." "Gören körler mi?" "Gördüğü halde görmeyen körler."

KörlükJosé Saramago · Can Yayınları · 2015104bin okunma

·

21 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

cans