Dostoyevski'nin insan ruhundan bu kadar anlamasına ve asıl önemli olan bunu mükemmel bir şekilde bize aktarmasına hayranım. Fyodor Pavloviç için söyleyeceğim tek şey hak yerini buldu demek sanırım. Staretz Zosima'nın biraz daha yaşamasını onunla ilgili daha çok bölüm okumayı isterdim. En sevdiğim Karamazov Kardeş Alyoşa idi. İnsanlar hakkında her zaman iyiye inanması, onların kötülük yapmayacağını düşünmesi hoşuma giden yönleriydi. İvan'ı pek sevdiğim söylenemez ama başına gelenler için gerçekten üzüldüm. Mitya'ya karşı ise hep nötr yaklaşıyordum. Kitabın sonlarına doğru Mitya'yı sevmeye başladım ve ona yürekten inandım. Serde Karamazovluk olsa bile baba katili olmadığı biliyorum. Smerdyakov'a hiç ısınamadım ve ölmesine de hiç üzülmedim. Bana göre kitabın en güzel kısımlarından biri Avukat Fetükoviç'in savunma kısmıydı. O savunmadan sonra Mitya'nın suçsuz olduğuna herkesin inanmasını dört gözle bekledim ama işler istediğim gibi olmadı ve Mitya suçlu bulundu. Bir bakıma sevindim buna çünkü sonuç istediğim gibi olsaydı gerçeklikten uzak olacaktı oysa yazar gerçeğe en uygun şekilde yazmış. Kitabın, İlyuşa'nın ölümü ve Alyoşa'nın ileride nerede ne mevkide olursak olalım onu unutmayacağız demesi şeklinde bitmesi güzeldi.

Karamazov KardeşlerFyodor Dostoyevski · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 202334,6bin okunma

·

9 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Aslı