Halide Edip’in “kardeşlerim, evlatlarım” diye başladığı nutku, “Davamız, Türklerin hak ve istiklalidir. Yemin ediniz.” diye devam etti. Veysel Bey, defterine şu satırları not düştü: Muazzam bir tazyik. Buhar kazanı gibi fokurdayan hisler: Utanç, öfke ve nefret. Kulağının dibinde, “Bir şeyler değişecek elbet.” diye fısıldadı arkadaşı.