1840'da yazılmış olan bu Lermontov'un kahramanı(!), dönemlerinin diğer kahramanları gibi cesur aşık, onurlu asker, gururlu insan değil. O bu toplumun bozduğu bir ruh. Hikayesel anlamda onu ilk önce Maksimiç'ten dinliyoruz biz. Maksimiç onun yaptığı kötülükleri bize hayran hayran anlatırken şaşırıyoruz. Maksimiç çok iyi bir insan, anlattığı şeylerle Peçorin'e hayranlığı asla birbirini tutmuyor. Biz de anlatıcı gibi soğuk duruyoruz Peçorin'e karşı, hatta Maksimiç'i küçümsüyoruz ne çok ezildi büzüldü adamın karşısında diye. Sonra... sonra kitap bitince biz de Maksimiç'e dönüşüyoruz. 5 bölümden oluşuyor "Zamanımızın Bir Kahramanı" ve en değerli o son 3 bölümü, Peçorin'in günlüğü. Öyle içsel psikolojik analizler var ki bu bölümlerde, bu bölümlerin yolu Rus edebiyatını Dostoyevski'lere, Tolstoy'lara taşıyor. Öyle akıcılık var ki kitabın başında Gogol bile "Rus edebiyatında bu kadar güzel, bu kadar kusursuz düz yazı yazılmadı." diyor. Lermontov, Rus düz yazısının yapıtaşı resmen. İnsan üzülüyor böyle bir adam nasıl 27 yaşında ölür diye. Yaşasaydı ne olurdu diye düşünmeden edemiyor. Lermontov bir Puşkin hayranıydı onun düelloda öldürülmesi üzerine şiir yazmıştı. Bu şiirle tanındı, bu şiirle sürgün yedi. "Şair'in ölümü". Ataol Behramoğlu çevirisi çok güzeldir buraya bırakıyorum. İntikam, çar, intikam! Kapanıyorum ayaklarına adil ol ve katili cezalandır Ki onun idamı gelecek çağlara senin haklı yargını duyursun ve caniler örnek bulsun onda. Şair öldü! – kuluydu namusun.- Düştü, karalanmış, söylentilerle. Düştü intikam özlemiyle, göğsünde bir kurşun eğerek gururlu başını yere!------------------ Puşkin'i öyle çok sevmiş ki sonu da onun gibi oldu. Genç yaşında bir düelloda; göğsünde bir kurşun, eğerek gururlu başını yere...

Zamanımızın Bir KahramanıMihail Yuryeviç Lermontov · İletişim Yayınevi · 20234,428 okunma

·

74 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.