Berfe'nin şiiri yalın şiir. Bas bas bağırması, bilgiçlik taslaması yok. Onun şiiri insanla aynı hizada. Belki bu yüzden insana daha yakın, daha candan geliyor. Bakışını bu hizadan başlatan Berfe, cümle yaratılmışı şiiriyle kucaklıyor, ruhunun ulaşabildiği her şeyi şiire dâhil etmeyi başarıyor. Edebiyatımızda hemen hemen her konuyu sanatının içine alabilen nadir yazar, nadir şair var. Süreyya Berfe, bunlardan birisi. (Aklıma İlhan Berk, Behçet Necatigil ve Dağlarca geliyor.) Bu bakımdan Süreyya Berfe'nin şiir ufukları oldukça geniş. Çağının sorunlarına, siyasi meselelere, tarihe de değiniyor, en bireysel duygulara, inceliklere ve gündelik hayatın en sade gerçeklerine de. Berfe, şiirinde doğaya ve çocuksuluğa dayanıyor, bir yanı gürül gürül umut. Fakat bir yanında ince bir hüzün, yaşlanmak, ölüm duyguları da var. Yine hepsi insana dair duygular. Ama, görebildiğim kadarıyla; yaralayıcı, insanı borçlu bırakan, suçlayan, hırsla isteyen duyguları yok Berfe'nin. Yarattığı insan evreni karamsar duygularda bile çocuksu bir evren. Şiirlerinin tümü başarılı şiirler değil fakat mütevazı şiirler hep, okunası şiirler. Şiirden mucizeler beklemeyenlere (Hem ne yanlıştır mucizeler beklemek, ne toyluktur!) Süreyya Berfe'yi tavsiye ediyorum. Okuyucusuna katacağı kıymetli şeyler var.

Kalfa - Toplu ŞiirleriSüreyya Berfe · Yapı Kredi Yayınları · 200076 okunma

·

101 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Mustafa