264 syf.
10/10 puan verdi
————————————————————————
Jonice Webb, Ph.D. lisanslı bir psikolog, konuşmacı, blog yazarı ve aynı zamanda kitapları ile en çok satan yazardır.
Dr. Webb, Çocuklukta Duygusal İhmal hakkında yazılmış ilk kitabı yazdı ve dünya çapında Çocuklukta Duygusal İhmalin (ÇDİ) öncüsü olarak tanınıyor. İlk ve tek online Çocuklukta Duygusal İhmali Kurtarma Programını yaratmıştır.
Bu kitap «Çocuklukta İhmalin İzi: Boşluk Hissi" kitabının devamı niteliğindedir. ÇDİ’ye yönelik çok boyutlu çözüm aşamaları sunuyor.
•ÇDİ
«Görmezden gelinmenin ya da ihmal edilmenin acısıyla büyüdüğünüz zaman, bu duygu içinize yerleşir ve varlığınızın bir parçası hâline gelir. Bu acı verici duyguya o kadar aşina olursunuz ki bunun farkına bile varmaz ve herkesin bu şekilde hissettiğini zannedersiniz.» (S. 131).
«Ölümcül Hata: Sizde yanlış bir şey olduğuna dair derin bir his. Diğer insanlardan farklısınız.» (S. 180).
«ÇDİ bir etiket değil, daha güçlü bir yakınlık ve mutluluğa açılan bir kapıdır.» (S. 61).
Ve yazarın verdiği en önemli mesaj:
«Çocuklukta Duygusal İhmal problemi iyileşebilir bir durumdur.» (S. 62).
Aile üyelerinin ÇDİ sorununa çözüm üretebilmesi adına farklı bir iletişim tarzına sahip olabilmesi için herkesin bu kitabı okuması ve daha şefkatli olması gerekiyor.
«Şefkat Sorumluluğu: Hatalarınız konusunda sizi eğiten ve seçimlerinizde yardımcı olan özenli ve makul bir iç sestir. Hatalarınızdan dolayı sizi sorumlu tutar ancak bunu şefkatli bir şekilde yapar.» (S. 191).
Bu okumayı yapmak kendinizi, eşinizi veya çocuklarınızı anlamanıza yardımcı oluyor, ancak bu durumdan muzdarip olan herkesin aynı anda kitabı okuyabilmesinin en iyi sonucu vereceğini düşünüyorum. Fakat kitabı okumadan önce kendi hayata bakış açınız ve kendi doğrularınız nedeniyle eşiniz veya çocuklarınız için gerginliğe neden olanın siz olabileceğinizi anlamaya da açık olmalısınız.
«Başarılı ve esnek bir ilişkiye sahip olmak için duygusal anlamda kaliteli bir bağ kurmak hayati bir önem taşır.» (S.36).
«Pasif-agresif eylemler aslında misilleme olduğu için çoğunlukla iletişim değildir.» (S.39).
«Aslında pasif-agresiflik iki yanlıştan bir doğru çıkarmaya çalışmaktır ama bu yöntem ilişkiyi zamanla olumsuz bir havaya sokar.» (S.39).
•Ebeveynlerinizle ÇDİ Hakkında Konuşmak
«En başarılı konuşmalar küçük adımlarla başlar.» (S. 137).
«Kendinizi, çocukluğunuzu, ilişkilerinizi ve en sonunda çocuklarınızı ÇDİ'nin gözünden incelemeye başladığınızda, dünyanın ayaklarınızın altından kaydığını düşünebilirsiniz. Ancak bu farkındalıkların hiçbiri "ebeveyn gözü" kadar ağır değildir. Bu konuyu bir kez incelemeye başladığınız zaman, sizi gerileten pek çok acı verici gerçekle yüzleşirsiniz.» (S. 172).
«ÇDİ, tekrar tekrar verilen bir hediye gibi otomatik olarak bir nesilden diğerine aktarılır.» (S. 173).
«Problemi isimlendirmek ve ÇDİ'nin otomatik olarak bir nesilden diğer nesle aktarılan görünmez bir hastalık olduğunu fark etmek suçluluk faktörünü ortadan kaldırır.» (S. 234).
«Bir ebeveyn olarak yapabileceğiniz en önemli şeylerden biri duygusal anlamda kendi kör noktalarınızı tanımlamak ve onları doldurmaya başlamaktır. Aslında bu, onların hayatlarını değiştirmek için yapabileceğiniz en anlamlı eylemdir.» (S. 213).
Kendim üzerinde çalışmama ve daha iyi bir insan olmama yardım etmek için tam olarak aradığım kitaplardan biri oldu. Zaman zaman kendim ve çevremde fark ettiğim şeylerin bu kitapta söz edilmesi ve altında yatan nedenlerin neler olabileceği konusunda oldukça bilgilendim. Üstelik sunulan aşamalı olarak yapılması gereken çözüm yolları ve yazarın şefkatli dili okurken keyif almamı da sağladı.
•Kendini Tanıma
«Duygusal anlamda bağlı bir ilişki kurabilmek için kendinizi derin bir şekilde tanımak, partnerinizi çok iyi ve derinden tanımaktan çok daha önemli bir beceridir.» (S.41).
•İlişkiler
«ÇDİ'li kişiler birbirlerini çeker. Bu kişiler karşı tarafa sevgi gibi hissettiren bir rahatlık sunar ve bu, çoğu açıdan sevgiye benzer. Evet, bağlı ve kalıcıdır. Bununla birlikte kişiler arasındaki bağ, ilişkiyi sıcak tutan duygusal derinlik ve güçlü kılan duygusal beceriler açısından eksiktir. Sonuç olarak, eşlerin her ikisi için de hayal kırıklığı ve şaşkınlığa yol açar.» (S. 31).
«İçinizdeki boşluk etkisiz bir şekilde öylece duruyor olsaydı, çok daha kolay olurdu. Ancak boşluk böyle bir şey değil. Daha ziyade içinizdeki eksiklik bir vakum gibidir. Bu, eksikliği doldurmak için birini ya da bir şeyi çekip durur. Yemek, alkol, alışveriş, kumar, iş ya da geçici zevkler sunan bir yığın şeyle bu boşluğu doldurmaya çalışırsınız ya da diğer pek çok insan gibi bu boşluğu bir ilişkiyle doldurmayı deneyebilirsiniz. Vakumun güçlü çekimi, partnerinizi tam anlamıyla tanımadan çok çabuk harekete geçmenize neden olabilir.» (S. 32).
«Ne yazık ki pek çok kişi için bu eğitim çocuklukta yeteri kadar gerçekleşmez. Ebeveynleriniz bu becerilere sahip miydi? Değilse, kendilerinde olmayan bir şeyi size de veremediler demektir. Peki, böyle bir durumda ne olur? Büyürsünüz. Aşık olursunuz. Evlenirsiniz ve bir süre mutlu yaşarsınız. Daha sonra sorunlar ortaya çıkmaya başlar.» (S. 43).
«Eşlerden birinin duygularıyla ilgili bilgisi yoksa yani duygusal farkındalık ve duygusal beceriler yönünden eksikse, ilişkinin etkilenmeden devam etmesi mümkün değildir.» (S. 43) (Aleksitimi).
«Tutku yıllar içinde kesinlikle değişir ancak duygusal anlamda bağlı bir ilişkide yok olmaz. Sadece olgunlaşır ve zaman içinde daha karmaşık bir hâle gelir.» (S. 48).
«ÇDİ'li bir çiftle çalışmak, iki zıt kutbu bir araya getirmeye çalışmak gibidir. İkisi arasında birbirini iten çok güçlü bir kuvvet alanı mevcuttur.» (S. 52).
Özellikle aile dinamikleri hakkındaki bahsedilen bölümlerde paragrafların altını çizmekten kendimi alamadım. Sanırım sıkça yaptığım alıntılardan da bunun anlaşıldığını tahmin ediyorum. Bu kitap gerçekten farklı. Sadece konunun net bir tanımını ve açıklamasını sağlamakla kalmıyor, "Çocuklukta Duygusal İhmali" aynı zamanda sizi nasıl etkilediğini anlamanıza yardımcı oluyor. Ve anladığınız takdirde o zaman size çalışmanız için araçlar da veriyor.
Keşke demeyi pek sevmem ama bu kitabı çok daha önce keşfetmek isterdim. Hayatım belki de çok daha erken yaşlarda düşünceler ve duygular açısından önemli ölçüde değişmiş olurdu. Vermiş olduğum 10 puan bana kalırsa yeterli bile değil. Muhteşem bir farkındalık yaratarak ÇDİ hakkında bizi aydınlatan Dr. Jonice Webb’e emeği için teşekkür ediyorum.
«Daha fazla duygu kelimesi kullanmak, konuşulan duyguyu normalleştirir ve geçerli kılar.» (S. 216).
Kitabın ilk yarısı, çocuğum olmadığı için bana ikincisinden çok daha yardımcı oldu diyebilirim. Yazarın örnek olarak sunmuş olduğu kendi danışanları olan aileler, bilgileri anlamak ve uygulama noktasında faydalı oldu. (Marcel ve May, çocukları Martha (6) ve Micheal (11) - Olive ve Oscar, çocukları Cindy (26) ve Cameron (17)).
Umarım yazarın tavsiyesi ÇDİ sorunları yaşayan herkese yardımcı olur. Kitabı okurken Dr. Webb'in kendi sitesinde bulunan makalelerin ve ÇDİ yaşayıp yaşamadığınızı anlamanıza yardımcı olacak testin Türkçeye çevrilmiş hallerini aşağıdaki linklerden bulabilirsiniz.
egitim.solaunitas.com/duygusal-ihmal
egitim.solaunitas.com/duygusal-ihmal-...
•Çarpıcı Noktalar
«ÇDİ etkileri bakımından çok güçlü, belirsiz ve meydana geldiğinde hatırlanması zordur çünkü çoğunlukla gayet uyumlu ve sıradan görünen ailelerde ortaya çıkar.» (S. 98).
«Kafanızı daha çok karıştıracak ne olabilir? Bu, ebeveynlerinizin sizi duygusal olarak ihmal ettiğini fark etmeden önce hissettiğiniz öfke, acı ve hatta suçluluğun reçetesidir. Neyi alamadığınızı öğrendiğinizde, bu duyguların hepsi size çok daha anlamlı gelmeye başlayacak ancak yok olmayacak. Aslında çoğu durumda yoğunlaşacaklar.» (S. 99).
«Acının iyi tarafı, geçmesine izin verdiğiniz sürece sürekli bir durum olmamasıdır. Bunun anlamı acıyı hissetmeniz, zihninizde işlemeniz ve sizi önemseyen biri ile bunu konuşmanızdır.» (S. 158).
•Duygular
«Duygularınızı seçemezsiniz.» (S. 109).
«Duygular kendi başlarına kötü ya da yanlış değildir. Sadece eylemler bu şekilde yargılanabilir.» (S. 109).
«Bir duygu size harekete geçmenizi söylüyorsa, muhtemelen sizin için sağlıklı bir duygudur. Bunu düşünün. Artık yararı olmayan eski bir duygu ise, tanımlamayı, kabul etmeyi ve kendinize şefkat duyarak uygulamayı deneyin. Bu yaklaşım ilerlemenize yardımcı olacaktır.» (S. 111).
«Lütfen, duygularınızı seçemediğinizi ve ebeveynlerinizi kontrol edemeyeceğinizi hatırlayın. Ancak onlarla kurduğunuz ilişkide kendinizi kurban ederseniz, kabul edilemez bir bedel ödersiniz ki varsa eşiniz ve çocuklarınız da sizinle birlikte bir bedel ödemek zorunda kalır.» (S. 115).
•Sınırlar
«Sağlıklı geçici sınır, eski duygunuzu yenisinden ayırmanıza yardımcı olur. Böylece gerçekten bugünkü durumdan kaynaklanan acının miktarını açıklayabilirsiniz.» (S. 121).
«Fiziksel sınır faydalı olsa da nadiren kesin bir çözüm getirir. Size çok ihtiyaç duyduğunuz uzaklığı sunabilir ancak duygularınız yönetmenize yardımcı olmaz.» (S. 122).
«Bununla birlikte sınırlarınızı bilinçli bir şekilde hayal etmenin ve kullanmanın çok önemli olduğunu unutmayın çünkü sadece okumakla mucizevi bir şekilde ortaya çıkmayacak.» (S. 124).
«Çocuğunuzun kararlarından sorumlu olmadığınızı; onlara bir şeyleri dinletemeyeceğinizi ya da kabul ettiremeyeceğinizi unutmayın. Yapabileceğiniz tek şey onlara bilgi sunmak. Hepsi bu kadar. Bu, sizin sınırınız.» (S. 242).
«İç sesinizin ve beyninizin ortak kararını uygulamanızı tavsiye ederim çünkü bütün iyi kararlar, ikisini birlikte dikkate aldığınızda verilir.» (S. 237).
Normal bir çocukluk geçirdiğinizi düşünseniz bile, duygusal olarak ihmal edilmişseniz, bu çocukluk, kitaptan öğrendiğim üzere yaşamın ilerleyen dönemlerinde yetişkinlerin işlev bozukluğunun temel nedeni olabiliyor. Tüm yetişkin sorunlarımız, kaçınma davranışlarımız ve zarar görmüş ilişkilerimiz bu kitap sayesinde yüzümüze bir tokat gibi çarpıyor. Dr. Webb’in bu kitapları yazmakla dahice bir şey yaptığını düşünüyorum.
ÇDİ kavramının her lisanslı terapist ve danışmana öğretilmesi ve ayrıca gelecekteki ruh sağlığı profesyonelleri için müfredata eklenmesi gerektiğini düşünmeden edemedim. Teknolojinin, Instagram, Facebook, Twitter ve TikTok vb. Evriminden bu yana çok daha fazla ÇDİ vakamız olacağını tahmin ediyorum. Annesi ve babası çocuklarıyla iletişim kurmak yerine burunlarını telefonlarında tutarken dışarıda çok fazla ihmal edilmiş bebek ve çocuk görüyorum. Bu kitabı herkese sorgusuz sualsiz tavsiye ederim. Şu anda Dr. Webb'i yeni en iyi arkadaşım olarak görüyorum.
«Ebeveynlerimizin anlayış ve dikkati, doğumdan itibaren beyinlerimize yerleştirilen güçlü bir ihtiyaçtır.» (S. 98).
«İnsanlık tarihinde, çocuklarını mümkün olan en sağlıklı şekilde hayatlarını sürdürebilmeleri için onların ihtiyaçlarını tam anlamıyla karşılayarak, kusursuz bir şekilde yetiştirmeyi başarmış bir ebeveyn muhtemelen yoktur. Hiçbir çocuk mükemmel hazırlanmış bir şekilde yetişkinlik hayatına adım atamaz.» (S. 98).
«İnsanların beyinleri ebeveynlerinin sevgisine ve duygusal onayına ihtiyaç duymaları için birbirine bağlıdır.» (S. 233).
•Narsist ve ÇDİ İlişkisi
«Az alan işgal eden insanlar, çok fazla alan kaplayan insanları çeker. Bir narsistle evlenirsiniz.» (S. 34).
«ÇDİ'li bir kişi ile bir narsist evlendiği zaman oluşan bağ kadar benzersiz bir şey yoktur. Bu çekim sadece aşırı zıtların hissedebileceği sıkı bir uyumla pekişir.» (S.34).
•Tek kişilik yalnızlık iki kişilik yalnızlıktan daha iyidir!
«İlişkinizde duygusal yakınlık tam anlamıyla gelişmediyse, gerçekten yalnız olduğunuzda hissedeceğinizden çok daha fazla acı duyduğunuz bir yalnızlık ve boşluk duygusu hissedersiniz.» (S. 36).
Ve bu kitabı muhtemelen bir kez daha okuyacağım. Belki evlenmeden önce belki bir çocuğa sahip olmadan önce… böylece bir gün ben de "Dünyanın en şanslı insanıyım" derim :)
«Tanındığını hissetmek, onaylandığını hissetmenin hayati bir parçasıdır.» (S. 217).
Bilinmeyen Şiir
Çocuklukta İhmalin İzi: Çözümler
Jonice Webb
·
262 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.