Ümit Özdağ
Bu çalışmanın amacı, yirminci yüzyılın en uzun süreli konvansiyonel olmayan silahlı çatışmalardan birinin analizini ve değerlendirmesini siyasî-askerî bir perspektiften yapmaktır. Bu çalışma gösteriyor ki, güvenlik güçlerinin uygun bir strateji benimsemesi ve bölge halkına sözünü geçirmeyi başarması halinde, dış güçlerce desteklenen bölücü bir örgütü kontrol altına almak ve hatta yenmek mümkündür. Ne var ki, konvansiyonel olmayan bir savaşta, nihaî zafer kazanmak için diğer devletleri ya da dış grupları terörist örgüte verdikleri desteği kesmeye zorlamanın zaruri olduğunun vurgulanması gereklidir. Türkiye vakasında, güvenlik güçlerinin zaferi, maliyeti çok yüksek askeri çabalarla ve önemli maliyetleri olan siyasî, sosyolojik ve ekonomik sonuçlar pahasına mümkün olmuştur. Dahası, askeri zaferin, siyasî meselelerden ortaya çıkan sorunlara kalıcı çözümler getirmediği de aşikardır.
Bu çalışma ayrıca "Bir gerilla savaşının sadece ve sadece köylü sınıfına karşı teknolojinin savaşı olmadığını, daha ziyade. bir dayanma gücü ve milli irade yarışı olduğunu, kesin kararlılık gösterenin geri adım atmayan taraf olacağını" da gösterecektir. Türkiye örneğinin önemi, terörist eylemcilerin düşük yoğunluklu bir çatışmada geniş ölçekte yenilmesine önemli bir örnek teşkil ediyor olmasından kaynaklanmaktadır. DYÇ, Soğuk Savaş sonrası dönemde en yaygın çatışma biçimi hâlini almıştır. Şüphesiz ki gelecek on yıllarda da dünya siyasetinin gündeminde olacaktır.
