Heyecan verici, tek solukta biten bir kitap. Bazı noktalarda diğer klişelerden ayrılmasını dilerdim ama kitabın hedef yaş kitlesini düşününce çok da şaşırtıcı değil. Önce kitabın pozitif yanlarına değinmek istiyorum. Sistem eleştirisi ve toplumsal eleştiri güzel bir şekilde yapılmış. Evet bu insanların yaşadıkları göze parmak seviyesinde insan haklarına aykırı ve 21. yüzyıl dünyasında kulağa çok ütopik gelecek bir senaryo ama mevzu o değil; mevzu insanlık tarihinin bu tip şeylerden her zaman nasibini almış olması. Elinde güç olanın o egoyu korumak adına nesilleri mahvetmekten korkmaması, “insan” bazlı değil “ben/biz (iktidar grubu)” bazlı düşünmesi. Zaten Collins de kitabın girişinde ona kitabı yazmasında ilham veren şeylerden bahsediyor ve hepsi hayatın içinden şeyler. Tepedekilerin toplumu eğlendirmek/ikna etmek için birilerini harcamaktan geri durmaması ve bu yolda isyankâr herhangi bir hareketin, müsebbibe ve hatta onun ailesine yaptırımla karşılaşma riski getirmesi: Boyun eğ, itaat et; zira başka çaren yok. Spoiler içerecektir./ Kitapta beni gerçekten etkileyen birkaç detay var: * Rue’nun ölümü. Ben şöyle olmasını dilerdim. Diğer “2 erkek 1 kız” klişelerinden ayrılması adına da böylesi daha iyi olurdu: Rue ölmeseydi, Açlık Oyunlarını bir şekilde kazansaydı ve biz ikinci kitapta Rue’nun hikayesini dinleseydik. İnsanların çoğuna neden diğer senaryo daha cazip geliyor bilmiyorum. Katniss’in kazanacağını öngörmemek için zaten bu tip kitapları daha önce hiç okumamış olmak gerekir. Aşk üçgenini öngörmemek için de aynı şekilde. O halde neden zavallı Rue’yu (hem de bu kadar erken) öldürerek her zamanki klişeyi okuyoruz bilmiyorum. Mesela bu kitapta Katniss’in hikayesini okurduk ve ikinci kitapta Rue’nun hikayesini okurduk. Sonra belki ikinci kitapta Rue ölürdü ve üçüncü, dördüncü kitaplarda Peeta ve Gale’in hikayesini okurduk. Bence böylesi çok daha beklenmedik olurdu lakin gel gör ki şaşırtıcı olmayarak, hiçbir zaman eskimeyecek bir klişe olan iki aşık arasında seçim yapması gereken bir insanı okumaya devam edeceğiz. Umarım çok abartmamıştır. **Kitaptaki en güzel detay benim için Katniss’in, Rue’nun cenazesinin çevresini çiçeklerle donatmış olmasıydı. Tepedekilerin elbette hiçbir zaman halka göstermeyeceği sahne.** * Zehirli meyve detayı. Benim için beklenmedik değildi, kolektif ve isyankâr ruhların tekte tercih edecekleri son buydu. Ama yine de benim için etkileyiciydi çünkü burada açlık gibi insanı insanlıktan çıkartan, hayatta kalma güdülerini çok yukarılarda tutan, yani insanı yoldan saptırabilecek bir durumdan bahsediyoruz. Katniss’in bunu bir nevi sistemi cezalandırmış olmak için yapmış olması, beni asıl etkileyen detaydı. Peeta her halükârda bunu yapabilirdi ama Katniss’in saiki gerçekten kuvvetliydi. Ve sistemin bundan hoşlanmayarak son ana kadar ikisinin başına bela olması tehlikesi de birtakım güçlerin tepesine balyoz gibi inen kaliteli bir eleştiriydi. Kazansan bile bize itaat etmek zorundasın, yoksa ailen dahil hepinize korku salmaya devam ederiz. Ah zavallı dünya… * Katniss’in kız kardeşine olan sevgisi. Evet bu tip kitaplarda bir aile bağı menfi ya da müspet anlamda vurgulanabiliyor. Ya ailesiyle sorunu olan bir çocuk ya da ailesine veya bir aile bireyine çok fazla bağlılık gösteren çocukları okuyoruz. Katniss de ikinci grupta. Herkese karşı sert mizaçlı olan kız, konu küçük kız kardeşine gelince üzümlü bir keke dönüşüyor. (‘: Rue’ya olan sevgisinin bile ana kaynağı bu. Alışageldiğimiz abi-kardeş ya da baba-kız sevgisinden ziyade iki kız kardeşin sevgisini okumak kendi adıma farklı ve güzel geldi. *Peeta: Kitaptaki en sevdiğim karakter oldu. Muhtemelen harcayacaklar bu çocuğu ama yine de onun sevgisini okumak, karakterini anlamak güzel bir yolculuktu. Aşk üçgeninde daha uysal olan ya da “daha sıradan” olan her zaman harcanır. Bu yüzden Peeta’nın muhtemel sonu da bu. Şu yorumumdan dolayı utanmayı umut ediyorum. Katniss’in mizacı ve güdüleri Gale için daha uygun ama bu uğurda “kafa karışıklıkları” zırvalarıyla Peeta’yı toz duman etmeme ihtimali sıfıra yakın. Göreceğiz. /Spoiler sona erdi. Ve kitap bana nedense(!) Kuzey Kore'yi hatırlattı. Çok üzücü... Serinin diğer kitaplarını şimdiden merak ediyorum. Bu kadar geç kaldığım için mutluyum. Aklım hâlâ henüz okumadıklarımda…

Açlık OyunlarıSuzanne Collins · Pegasus Yayınları · 200928,7bin okunma

·

40 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.