—
“Siz hiç durduk yere kemikleriniz kırılıyormuşcasına hissizleşip tüm dünyayı arkanıza attınız mı? Ben attım, kaldırım boyu sebepsiz hüzünler kundakladım. Kimse beni üzmedi, kırmadı ama ben kırılmış olmalıydım. Kimse benden gitmedi ama ben insanlar gitmişcesine kendimi odalara kapattım. Siz hiç aklınızda bir düşünce dahi yokken boş boş duvara bakıp ağladınız mı? Ben ağladım, sanki onca şey yaşamış hepsini unutmuşum da, yavaş yavaş hatırlıyormuşum gibi kalbime sızılar ısmarladım.”