Ah benim tarla kuşlarım... Masum gülüşlü, güzel yüzlü köy çocuklarım...
Öğrettiğimden daha fazlasını öğrendiğim küçük filozoflarım...
Şımarmaya vakti olmamış, gerektiğinden fazlasında gözü kalmamış yavrularım...
Toprağa düşen yağmur tanesi, dağ başlarında açan kardelen çiçeğiydiniz...
Ve gökkubbenin altındaki tüm çirkinliklere inat, hepiniz ne kadar güzeldiniz...
Sayfa 167Kitabı okudu
·
50 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.