Rodin kendini iyi hissetmediği zamanlar çalışmaya çok yakın olur, sayısız kağıda güzel şeyler yazar, Platon okur ve onun satırları üzerine düşünür. Fakat insanın işiyle böyle bir bağı olmasının salt eğitim ve kendini zorlamadan kaynaklanmadığını seziyorum, düpedüz bir neşe bu. Başka hiçbir şeyin yanına yaklaşamadığı bu tek bir iş içinde insanın kendini doğal biçimde iyi hissetmesidir. İnsanın, sahip olduğu “görevi” daha da belirgin kavraması gerekiyor belki de, yüzlerce ayrıntı içinde görüp seçilebilir şekilde daha somut kavraması gerekiyor. Van Gogh’un belli bir noktada ne hissetmiş olması gerektiğini gayet iyi hissediyorum, ve şunu kuvvetle ve muazzam biçimde hissediyorum: daha her şeyin yapılması gerek, her şeyin. Ama en yakınımda olan’a yönelmeyi beceremiyorum, veya sadece en iyi anlarımda yapabiliyorum bunu, oysa insan ona en çok tam da en kötü anlarında ihtiyaç duyuyor.
Sayfa 25Kitabı okudu
·
76 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.