"En mutlu insanlar belki de/baca temizleyicileridir" diyor İsmet Özel, Akla Karşı Tezler'in üçüncü bölümünde, onların hayatına (şairane) bir işarette bulunuyor. Bu kitap, üzerinde pek düşünmediğimiz insanlara eğilmesi bakımından İsmet Özel'in mısralarını hatırlattı bana. Fakat sosyolojik bir eser bu; gündelikçilerin, kapıcıların, onların eşlerinin ve ailelerinin, sosyal durumlarının kitabı. Yazar Gül Özyeğin, anlattığı bu insanlar vasıtasıyla bir toplumun, bir çağın bakılan pencereden özetini sunuyor. Köyden kente göç bu meselenin neresinde? Şehirler nasıl kuruluyor, nasıl genişliyor? Göç eden ailelerin kadınları şehir hayatına nasıl entegre oluyorlar? Durmadan ürettiğimiz kirleri temizleyen bu insanlar kimler, toplumun neresinden gelip hangi boşluğu dolduruyorlar? Bunları anlatıyor Gül Özyeğin, çalışmasının kapsamı da geniş sayılabilir mümkün olduğunca. Kitap gerçi daha çok 1990'ların sonlarının, 2000'lerin başlarının atmosferini yansıtmakta ama kapıcılık kurumu, gündelikçilik hâlâ toplumumuzda (ve kanunlarımızda) yer alan (muhtemelen ileride de yer alacak olan) şeyler. Her ne kadar bunlar yeni şartlar ile biçim değiştiriyor olsalar bile devam ediyorlar. Bu bakımdan toplumumuzda şu anda da karşılığı olan meseleler var Başkalarının Kiri'nde. Hep yukarılara çeviriyoruz gözümüzü, hep farklı toplumsal sınıflara odaklanıyoruz. Ben pek konuşulmamış, bakılmamış insanları anlatan eserleri daha çok seviyorum. Çünkü hayatın hiç bakmadığımız, görmezden geldiğimiz alanlarında hayata dair çok kıymetli şeyler kaçırdığımız düşüncesindeyim. Bu eser de benim için "konuşmamışları konuşturan" sıkı bir eser. Kitabın bölüm başlıklarından birine ithafen, bir soruya çağırıyorum meraklısını: Alt katın manzarası nasıl?.. Tavsiye edilir.

Başkalarının KiriGül Özyeğin · İletişim Yayınları · 200510 okunma

·

29 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.