Biz…. Aslında burada ki metafor herkesin aynı olması. Tek tip insan.. Ne kadar çokluk bildirir muğlak. Açıkçası kitabı okurken yarısına kadar geldiğimde neden hala okumaya devam ediyorum diye sorgulamaya başlamıştım. Sonrası biraz keyifliydi. İnsanda ruhun olmasının bir hastalık olarak değerlendirilmesi buna karşı biraz mücadele eden ve birazda duygusuzluğu destekleyen distopya tarzı bir eser. Kendi cenahına nazaran biraz sınıfta kalmış , ya da arada kalmış gibi … Matematikçi olduğu için çevresini sayılarla ya da geometriyle anlamlandırma gibi bi fantezi geliştirmiş. Vasatın üstü diyebilirim.
