Hasan Yılmaz’ın yazdığı eğitici kişisel gelişim türündeki bu kitap aslında az da olsa uzun olmasına rağmen bir çırpıda okuma tabirini bu kitap için yakıştırabilirim. Bunu sebebi büyük ihtimalle kitabın dilinin sade basit ve anlaşılır olmasından ayrıca kitabın hikayelerle desteklenmiş olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. Yılmaz’ın kitabın arasına serpiştirdiği hikayeler sayesinde odak noktamız genellikle kitapta sabit kalıyor. Hem kendi hayatından verdiği örnekler hem de bazı bilinen hikâyeleri hatırlatması her bölümde anlamayı daha da kolay bir hale getiriyor. Ancak kitapta beğenmediğim bir nokta var ki o da sık sık yazarımızın yinelemeler yapması, bir konuda bahsederken okuyucuyu bir noktadan sonra sıktığını düşünüyorum. Ben kitabı okurken arada kendi kendime ‘Yahu zaten bundan bahsetmemiş miydi?’ demekten kendimi alıkoyamadım. İlk kısımda biz öğretmenlerin belki de farkına varmadan, sonuçlarını düşünmeden yaptığımız hatalardan bahsetmiş ve aslında küçük eylemlerin öğrenciyi ne kadar etkilediğinin farkına varmamızı sağlamış. Bu bölümü okurken hocalarım ile olan eski anılarım da aklıma geldi. Kendi hayatımdan örnekleri hatırlamam da kitabı anlamamı daha doğrusu kavrayabilmemi ve içselleştirebilmemi kolaylaştırdı. Okurken sürekli demek ki böyle yapmalıyım diye kendime minik minik notlar aldım. Çünkü aslında bahsettiği konular sadece öğrenciye davranışımızı değil insanlara nasıl davranmamız gerektiğini de anlatıyor. İkinci kısım biraz daha kişisel gelişime odaklanmış bir bölümdü ve okurken bazı bölümlerde gereksiz tekrarlardan çok sıkıldım. İkinci kısmın bölümleri birinci kısmın bölümlerine nazaran çok daha fazla yazılmış. Kitapta ikinci kısma daha çok yer verilmesinin sebebi olarak değişim istiyorsak birini değiştirmekten ziyade önceliğimiz kendimiz olmalı, önce kendimizi yetiştirmeliyiz ki öğrencilerimize de yetebilelim düşüncesinden kaynaklandığı düşünüyorum. Ve bu düşünceye fazlasıyla katılıyorum. Değişim istiyorsak önce kendimizi değiştirmekle işe başlamalıyız. Ve bu kitap biz öğretmenler olarak payımıza öğrenci yetiştirirken çok şey düştüğünü göstermektedir. Çünkü bizler öğrenciyi alıp mezun etmekten ziyade onları insan olarak hayata hazırlıyoruz.

Öğretmenim, Lütfen Bu Kitabı Okur Musun!..Hasan Yılmaz · Çizgi Kitabevi · 2008964 okunma

·

37 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Kübra Betül Öztürk