Yıllar sonra rüyamda gördüğüm için tamamını aldığım o kitap serisinin 1. kitabı.
Kitabı bitirmemden 1 hafta sonra incelemeyi yazabiliyorum çünkü gerçekten bu kitap beni derinden etkiledi.
Açıkçası çok bir beklentiyle başlamadım, kitap hakkında bildiğim tek şey -yorumlardan ve çevremden gördüğüm kadarıyla- 'sonunun' çarpıcı olduğuydu. Açıkçası 'nasıl bir son ki' diyerek başladığım bir kitaptı, bu kitapta bu kadar kendimi bulmayı beklemiyordum.
Sanırım uzun zaman sonra ilk kez bir kitapta gerçekten, kelimenin tam anlamıyla kendimi gördüm. Kendini her zaman mükemmel olmaya kodlamak zorunda olan o kız ve arkasındakiler... Okuyan herkesin ana karaktere kızdığını biliyordum ama ben kitap boyunca -ufak tefek birkaç kısım dışında- asla kızmadım, kızamadım. Çünkü o ana karakter aslında bendim. Adımın ana karakterin ismine benzemesi de ayrı bir tesadüf zaten. 'Nazlı'da o kadar kendimi gördüm ki, gözlerim dolu dolu okudum onun her cümlesini. Neredeyse her hareketini anladım çünkü birbirimize benziyorduk. Onunla gerçekten bir bağ kurdum.
Kitapta deli gibi satırları çizip durdum. Normalde gerçekten o kadar çok cümlenin altını çizen biri değilim, çizdiğim her şeyin de benim için her zaman bir anlamı olmaz genelde. Ama bu kitapta çizdiğim her cümle benim bir yaramı anlatıyordu. Sanırım altmışa yakın post-it kullandım -ki bazı sayfalarda ikişer, üçer cümlelerin altı çizili- ve bu benim için gerçekten fazla bir sayı.
Bu kitabı birine ödünç verebilir miyim, gerçekten emin değilim. Çünkü çok fazla yaramı buldum, çizdim bu kitapta. Evet, en yakınıma yaralarımı gösteririm/gösterebilirim ama bu kadar çok yaramı da tamamen ellerine verir miyim, emin değilim.
Belki de bu yüzden bu kitabı okumam gerçekten bu kadar uzun sürdü. Her cümlede oturup düşündüm. Bilmiyorum ama bu kitap sanki benim için hem en doğru zamana hem de en yanlış zamana denk gelmiş gibi hissediyorum, karmakarışığım. Ama iyi ki okumuşum. Çünkü bu kitap benim kendimi anlamamı, kendimi biraz da olsa dışarıdan görmemi sağladı.
Kitabın sonu beni biraz şaşırttı ama bu şaşkınlık olaylardan dolayı değil, ben -spoiler olabilir- kötü bir son bekliyordum. Sanırım gerçekten depresif biriyim ki yaralarla dolu bu kitabın ancak mutsuz sonla biteceğini düşündüm. Ama o son... Tam olması gerektiği gibiydi, tam olması gereken yerde bitti. Ve bana en kötü yaraların bile kendin ve doğru kişiler yardımıyla sarılabileceğini gösterdi.
Sanırım bu kitap artık benim baş ucu kitabım, kendimi her kayıp hissettiğimde bu kitaba koşacağım. :')
Siz benim kadar etkilenir misiniz, gerçekten bilmiyorum. Ana karaktere, olaylara kızıp durabilir ya da sıkılabilirsiniz ama bir 'genç' olarak gerçekten 'kaybolmuş' hissediyorsanız bence bu kitaba bir şans vermelisiniz. Yaralarımızı görmeliyiz ki sarabilelim 
N. G. Kabal 
00.00 Biri Sizi Düşünüyor
·
33 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.