“Şu an yaşıyorum ve önemli olan bu. Hayat geçici. Her zaman, herkes için. Benim işim, ölene kadar yaşamak. Benim işim, bedenimle barışmak, onu herşeyiyle sevmek. Böylelikle, temelim sabit olduğunda, elimi güçlü ve cömert bir biçimde uzatabilirim” Bu cümleler kanser hastası olan Ellie’nin cümleleri. Bence kitap sırf Ellie’nin hikayesi için bile olunur. Çok güçlü ifadeler barındırıyor. Ellie’nin hikayesini okurken içinizde ona karşı bir merhametten ziyade bir saygı oluşuyor ve sanki bir bilgenin huzurundaymış gibi hissediyorsunuz ( en azından ben öyle hissettim.) Hikayelerin herbiri ayrı ayrı değerli tabiki. Her hikayeden öğrenebileceğiniz bir şeyler var. Irvin Yalom’un okuduğum 3. Kitabı. Bu kitapta onun hastalarıyla nasıl bir ilişki kurduğuna dikkat ettim. Bence en başta kendi insanlığını unutmadan onlara yaklaşıyor. Bu da ciddi bir empati getiriyor beraberinde. Aradaki ilişkinin gerçek olması içinde, Yalom buna çok önem veriyor, oldukça önemli bir basamak. Hastasını anlamaya oldukça açık, dikkatini ve duygularını o andaki vaktiyle birlikte gayet isteyerek hastasına veriyor. Bunda iyi doktor olma kaygısı ne kadar var bilmiyorum ama bence iyi insan olma ve gerçekten yardım edebilme isteği çok barındırıyor içinde. Hastalarına karşı dürüst. Onlara gerçekten kendisinin de seansın içinde olduğunu farkettiriyor. Tüm bunların yanında kendinide kontrol edebiliyor. Sürekli içinde bulunduğu bu gerçek ilişkilere kaptırmıyor, onları ağırlıyor ve zamanı gelince de uğurluyor. Bu beceriye hayran kaldım. Kendini eleştirebiliyor, mükemmellik peşinde koşmuyor, yanlış yöntem uyguladığında kendi hesaplaşmasını da aktarıyor. “Hastama sunabileceğim en değerli şey, varlığım. Sadece yanında ol.” İnsanlara sunabileceğimiz en değerli şey varlığımız. Birbirimizin yanında olalım. Keyifli okumalar.

Günübirlik HayatlarIrvin D. Yalom · Pegasus Yayınları · 20158,5bin okunma

94 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Gülnazenin