Tabii, o zaman kendimle gurur duyuyorum. Yenilmez olduğumu kanıtlamak hoştu. Ama eğer işler tersine gitseydi -arabam köprüden uçup infilak etseydi- gene de aynı duyguları yaşardım. Sağ kaldığım sürece mesele yok. Başıma kötü şeyler gelmiyor değil. Ama bunlarla ilgili kötü duygulara kapılmıyorum. Belki bir an pişmanlık ya da endişe duyuyorum ama bu çabucak aklımdan çıkıyor ve dünya yeniden sürprizlerle dolu oluyor. Ben Süpermen değilim, üzüntüye ya da acıya karşı bağışıklığım yok. Yalnızca derin bir iyimserliğe ve özgüvene sahibim, bu yüzden de dünyaya pembe gözlüklerle bakıyorum.
Sayfa 61Kitabı okudu
·
31 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.