Hasretinden Prangalar Eskittim
İnsanoğlu asırlardır ölümsüzlüğün peşinde. Bazen bir diğerinin canını alarak bulmaya çalıştı onu bazen de yekdiğerinde can bularak.. İşin kötü tarafı ne yaparsa yapsın hâlâ daha da bulmuş değil.
Bana kalırsa 'yazı'yı bulduğu gün ölümsüzlüğü de buldu ama farkında değil. Çünkü bazı insanlar var ki; üzerinden asırlarca zaman geçip gitse bile hâlâ ilk günkü heyecanla, umutla ve sevgiyle karşımızda duruyorlar. Kaleme aldıkları eserleriyle birlikte.
Şiir, edebiyat alanında kendimi en uzak hissettiğim yerde durdu hep. Bir iki kerelik yazma girişimim dışında genellikle okuru olmuşumdur. Sanırım az sözle çok şey ifade edemediğimden hikâye, roman veya deneme türü bana daha çok hitap ediyor :) Ya da şiirin en güzel tarafının, onu yazmak olduğu düşüncesi benliğimi ele geçirdiğinden yazamadığım için de uzak kalıyor olabilirim, bilemiyorum.
Çünkü hangimiz 'Yokluğun, Cehennemin öbür adıdır' (s.91) dedik karşımızdaki insana. Ya da kaçımız 'Üşüyorum, kapama gözlerini...' (s.91) cümlesinin muhatabı olduk. Bahsettiğim, sevgi veya aşk değil. Herkes bu duyguları ömründe bir kere tatmıştır illaki ama bir şairden başka kim hissettiği bu duyguları 'Nasıl da almış aklımı, / Sürmüş, filiz vermiş içimde sevdân' (s.32) cümleleriyle tanımlamıştır. 'Seviyorum seni, / Çıldırasıya...' (s.38) diye haykırdığınız oldu mu hiç milyonların önünde, hem de bu sevgisizlik çağında?
İşte bu cümleleri okumaktan ziyade yazmış olmak daha güzel olmaz mıydı sizce de? Sizin hiç kurduğu cümleden ötürü kıskanıp da keşke onu ben yazsaydım diye hayıflandığınız bir yazar/şair olmadı mı? Ya da 'bu kelimeleri bir araya getirip de nasıl bu kadar derin bir mânâ çıkarmış' diye düşünüp durduğunuz birileri? Benim çok varr.. 
Ahmed Arif de onlardan bir tanesi.
Kitabı defalarca okumuşumdur, daha pek çok kere de okuyacağımı zannediyorum. Tek seferde yazılıp da çok kerelerce okunduğunda anlaşılan bir dili var şiirlerin. Hatta bazıları anlaşılmamak için ayak diremeye devam ediyor. Ama ben okumaktan bıkmıyorum. Her elime aldığımda bir başka cümle göz kırpıyor bana çünkü bir diğerinde ilk defa bir tebessüm görüyorum.
Bu kitabı okuyanlar beni daha iyi anlayacaktır ama henüz okumadıysanız, bugün geç değil yarın da geç olmayacak :) Zamanını bilemem ama muhakkak okuyun..
·
25 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.