Kümelenmiş bulutlar ortalığı kararttı
Kasveti çöktü günün, içimde matem arttı
Odamda loş ışıkta yağmuru dinliyorken
Sert esen fırtınada caddeler inliyorken
Gönlüm hüzzam faslına takılmış plak iken
Yaramı kanatmaya sanki azmetmiş diken
Bir özlem yüreğimi darlamaya yeterken
Ben kendimden geçmişim, artık tükendim derken;
Uzaktan bir kemanın yayılan cılız sesi
Yanağıma kondurdu sanki bir gül busesi
Perdelerde gezerken bir tel koptu içimde
Her makamda kabardı ruhum farklı biçimde
Nihavend bir ezgide tükenirken matemim
Neva perdesindeyken boşaldı tüm göz nemim
Bir an sanki gözlerim gökyüzüyle yarıştı
Hüznüm sel gibi aktı yağmurlara karıştı
Kim çalmıştı kemanı, bunu hiç bilemedim
Matemim bitti ama bir daha gülemedim.
M.Demir