Nebiye: Seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız. Aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak.. Bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak. Ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız. Sen ve ben.. Artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Ölüm ayırsaydı bizi, yaşam hatıraları saklayan bir aşina yüz olacaktı. Hayat ayırdı. Artık ölüm, içimizde duran, içinde durduğumuz bir manasızlık. Artık bu manasızlık, yaşama sevincinden arınmış, üzerimizdeki bir donuk bakış. Çocukluğundan başlayarak tuttum ellerinden. Hayalini her gece göğsümde uyuttum. Bağışla, saçlarına örülen gül kokulu şiirler yaraşırdı sana.

Seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız. Aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak.. Bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak. Ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız. Sen ve ben.. Artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz. Ölüm ayırsaydı bizi, yaşam hatıraları saklayan bir aşina yüz olacaktı. Hayat ayırdı. Artık ölüm, içimizde duran, içinde durduğumuz bir manasızlık. Artık bu manasızlık, yaşama sevincinden arınmış, üzerimizdeki bir donuk bakış. Çocukluğundan başlayarak tuttum ellerinden. Hayalini her gece göğsümde uyuttum. Bağışla, saçlarına örülen gül kokulu şiirler yaraşırdı sana.

397 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Nebiye