Nebiye
@Nebiye77
Güzellikleri yaşamak için geleceğim sana.
Üniversite
10 Şubat
53 okur puanı
Ekim 2019 tarihinde katıldı
Sabitlenmiş gönderi
Büyülüyordun, rahatsız ediyordun. Korkutuyordun.
Ruhun sessiz koridorlarında, dilin anlatamayacağı kadar narin hikayeler vardır.
Okuduğum bütün kitaplar paramparça
çıkıp dolaşıyorum akşamüstleri bir başıma
bir uçtan bir uca yalnızlıklar oluyor kent
bulvar kahvelerinin önünden geçiyorum
sırnaşık aydınlar, arabesk hüzünler
bir gazete sayfasında sereserpe bir yosma
Sesler gittikçe azalıyor, kuşlar azalıyor
ve ne zaman yolum düşse vurulduğun yere
kızgın bir halka oluyor boynumda o sokak
Hüznü yalnız atlarımız duyuyor artık
biz çoktan unutmuşuz böyle şeyleri
ama içimde bir sırtlanın dalgın duruşu
ve dilimin ucunda küfre dönüyor her sözcük içimde.
Ahmet Telli
Okur Takip Önerileri
Hile hırkasıyla aşkın izini sileyim dedim
Gözyaşım gammaz çıktı ifşa oldu gizlediğim
Hafız-ı Şirazi
Gönül yüzüne hayran, görmez bahçeyi bağı
Lale gibi yanmakta, ama bağlı ayağı
Saçlarına benzeyen menekşe acı verir
Köle almış başına bu kapkara sevdayı.
Hafız-ı Şirazi
Yüzüme tokat gibi yapışıyor bakışların
Gözlerimi kapatsam da karşımda duruyorsun
Ihlamurlar çiçek açmış salkım saçak
Sen beni hep kendi sözümle vuruyorsun
Ağlasam ıhlamurların dallarına kar yağacak
Uzatsan da pasaportumun süresini
Köprü su altında kaldı, bugün dün değil
Kaçağım, yüzüne bakamıyorum.
Bahaettin Karakoç
Kırılmak ne demek bilmeyen gururumdan eser yok şimdi. Sen ruhumun boynunu büktün.
Nazım Hikmet Ran
Ölebilirim genç yaşımda,
En güzel şiirlerimi söylemeden götürebilirim.
Şimdi kavak yelleri esiyorken başımda,
Seni bir akşam-üstü düşündürebilirim.
Çıktığım her yer yerin kapısını sert kapatmamla tanınırken, senin kapın çarpmasın diye arasına elimi koydum.
Her günün akşamı kendi kabuğuma çekilip kederlenmekten yoruldum. Bana kendimi ne denli değersiz hissettirdiğini bilemezsin. Sen; sadece sana olan güvenimi değil kendime olan inancımı ve sevgimi de yok ettin.
İçimde sadece haklı olmanın yükü kaldı. Haksız olsaydım özür dilemeyi bilirdim, koşardım, sarılırdım geçene kadar sarılırdım. Gitmezdim, bırakmazdım bir yolunu bulur kırgınlığı geçirirdim. Ama lanet olsun ki haklıyım. İnsan haklı olmaktan pişman olur mu hiç, oluyormuş.
Sadece şiir merhem olur gönlümün karasına şimdi.
Birbirine kırgın duvarlar, insanlar ve gölgeler,
Şimdi ne yazsam da geçse kalbimin küsü?
Erdem Bayazıt
Hiç hissetmedin ne kadar kırgın olduğumu.
Cenaze taşımak gibi ölü bir ruh taşıyorum içimde. Köşeye geçmiş, yüzü duvara dönük bir çocuk gibi ağlayasım geliyor, bilmiyorsun.
Seninle ben birbirimizi unutsak dahi aslında hiç unutmayacağız.
Aramızda bir şey kalmasa bile hep bir şeyler kalacak..
Bir gün öldüğümde, bir yanım hep senin içinde yaşayacak.
Ama hiçbir sokakta karşılaşmayacağız.
Sen ve ben..
Artık birbirimizi hiç görmeyeceğiz.
Ölüm ayırsaydı bizi, yaşam hatıraları saklayan bir aşina yüz olacaktı.
Hayat ayırdı. Artık ölüm, içimizde duran, içinde durduğumuz bir manasızlık.
Artık bu manasızlık, yaşama sevincinden arınmış, üzerimizdeki bir donuk bakış.
Çocukluğundan başlayarak tuttum ellerinden.
Hayalini her gece göğsümde uyuttum.
Bağışla, saçlarına örülen gül kokulu şiirler yaraşırdı sana.
Öfkeden başka hiçbir davranışı kabul etmiyorum. Benim kalbim kırılmak içindir; başkalarının kalbiyse okşanmak için... Asıl ben, kalp kırmamaya bakayım.
O ve Ben
Necip Fazıl Kısakürek