Bakıyor görmeyen bir nazar gibi.
Ay Hanım görünce titredi kalbi:
Kendine mün’atıf iki sabit göz
Camdan imiş gibi yok içinde öz;
Sarışın saçları uzun ve dağnık:
Mutlak ya şair, ya ressam, ya âşık.
İstiğrak halinde sanatkâr bir ruh;
Gözlerinde gaflet, kalbinde fütûh.
Ay Hanım, kısılmış gibi nefesi,
Dedi ki: “Ne kadar solgun çehresi!”
Kalbinde bir derin hicran duymuştu:
Umumi kanuna o da uymuştu.