giderek, her şeyden vazgeçe vazgeçe, bir başkası oldum...
~~~İnsan gençliğinin büyük bir bölümünü beceriksizlikler yaparak harcıyor... Birbirinden çok farklı iki değişik türde insanlık olduğunu, zenginlerinki ve fakirlerinki, henüz keşfetmemiştim. Birçoklarında olduğu gibi bana da, kendi kategorimde kalmasını öğrenmek, elimi sürmeden önce ve özellikle de onlara bağlanmadan önce nesnelerin ve insanların fiyatını sormayı öğrenmek için yirmi yıl ve savaş gerekiyormuş demek~~~
Ünlü Fransız yazar, 
Louis Ferdinand Celine 'in ilk otobiyografik romanı "Gecenin Sonuna Yolculuk" kendi kulvarında çığır açan bir başyapıt olarak görülmektedir. Kısmen otobiyografik olan birinci şahıs anlatım, genç anlatıcı Bardamu'nun, I.Dünya Savaşı'nın başlangıcında, yirmi yaşındayken, ordudaki gönüllü askerliğinden 1930'ların başında işinin ehli bir doktor olmasına kadar geçen sürede yaşadığı deneyimlerini izler. Bu dönemde, bir sinir krizi geçirip Orta Afrika ve Amerika Birleşik Devletleri'ne gider, sonra tıbbi çalışmalarını tamamlamak üzere Fransa'ya geri döner. Ferdinand Bardamu'yu Flaman savaş alanları, Paris sokakları, Amerika gecekondu mahalleleri ve fabrikaları aracılığıyla Paris'in banliyölerine doğru bir tatmin ve anlam arayışına çıkarır. Toplumun ikiyüzlülüğüne karşı duyduğu tiksinti ve öfke, bu romanın neredeyse her sayfasında kendini gösterir. Argo ve müstehcenliklerle dolu, kaba ve gündelik bir dille yazılmış olan "Gecenin Sonuna Yolculuk" şiddetin, zulmün ve müstehcenliğin edebi bir sesli söyleşisi gibidir.
~~~Üzgündüm, gerçek bir üzüntü, kırk yılda bir, herkes adına, benim adıma, onun adına, tüm insanlar adına. Yaşam boyunca aradığımız şey belki de budur, yalnızca bu, olabildiğince büyük bir üzüntü, ölmeden önce kendimiz olabilmek için~~~
Bu kitap, 1932'de Fransa'da ilk kez yayımlandığında çoğu eleştirmeni şaşırtmasına rağmen, Avrupa'da ve daha sonra 1952'de Amerika'da okuyucu kitlesinde hızla başarıya ulaştı. Küçük-burjuva (ve büyük ölçüde otobiyografik) anti-kahraman Bardamu'nun I.Dünya Savaşı'nın siperlerinden Afrika ormanlarına, New York ve Detroit'e ve son olarak Paris'te başarısız bir doktor olarak hayata yolculuklarına götürür ve romanın kaçınılmaz sonucuna doğru fırlatır.
Céline'in başyapıtı - gündelik dil, gerçekçi - acı bir mizahla ve toplumun aptallığına duyulan tiksinti ile dolu olan "Gecenin Sonuna Yolculuk" ölmeden önce okunması gereken 1001kitap arasında olup, "insanlık birbirinden çok farklı iki ırktan oluşur, zenginler ve fakirler," diye iddiasını ortaya koyar ve daha çok ikinci kesimle ilgilenmesine rağmen, her ikisine de az da olsa yukarıdan bakar. Emin olabileceğimiz tek şey, acı, yaşlılık ve ölümdür. Severek okudum, kokuşmuş dünyanın acı gerçeklerini. Keşke bu kadar bekletmeseydim, yeni yılda daha güzel kitaplara denk gelmemiz umuduyla, iyi bir yıl olsun...
~~~Kendimi yeniden kendi hayatımın önünde bulmamak için ne kadar kaybolmaya çalışırsam çalışayım, o her yerde yine karşıma çıkıveriyordu. Yeniden kendi üstüme kapanıyordum. Benim hamallığım bitmişti artık, benden paso. Başka kapıya!.. Dünya kapılarını kapamıştı! Sonuna varmıştık bizler!~~~
·
3 artı 1'leme
·286 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.