Ölüleri uyandırmayın!
Ölüler yeryüzünün gününe getirir karanlığı;
Bir kez mezara girene
Değmez bir daha yeryüzünün ışığı.
Bırakın uyusunlar dar sandıklarında!
Çürümeyi çağırırsınız kabirden
Yaşam çiceği solar zehirden
Ama ne çiy ne güneş ışığı
Ne de taze baharın soluğu
Ölüyü çiçeklendirebilir yeniden.
Kim ki bir kez hayattan ayrılır
O artık hayatın düşmanı sayılır,
Hangi ahmak uyandırırsa onu şifalı uykusundan
Kendini vazgeçmiş saysın artık huzurundan.