Bazen ne düşünüyorum biliyor musunuz dostlar; tamam Allah inancımız var, Cennet ve Cehennem'e, hesap gününe de inanıyoruz ama hani bir nefistir dürter ya insanı... Dersin kendi kendine: "Allah'ım şu dünyada da kahrolduğunu göreyim canımı yakanların. Beşeri adalet tökezlese de ilahi adaletten sual olunmaz ama ölmeden azıcık bari ciğerimi soğut..." İşte ciğer soğutan bir kitapla geldim dostlar Tarihe damga vuran, efsane mi gerçek mi karar verilemeyen bir karakter, Baltalı Hano. Yine tarihimizdeki ilk seri cinayet ve çete davasını çözerek adını duyuran bir komiser, Muharrem Efendi. Bu iki farklı dönem karakterlerinin tek bir tavada harmanlanarak kısık ateşte pişirilmesiyle ortaya çıkan nefis bir polisiye,

Mehmet Işık 'ın kaleminden "Komiser Muharrem Baltalı Hano'nun Peşinde" Saygıdeğer bir ailenin güzeller güzeli kızı Hanzade'nin, katıldığı bir davette yaşadığı olay yüzünden hapse düşmesini, önce Hano oluşunu sonra da Baltalı Hano'ya dönüşmesini konu alan oldukça güzel, temposu yüksek bir eser. Hapishanede yapmıştı planını Hano. Çıktıktan sonra Ligor'la birlik olacak, kendi çetesini kuracak, kendi hesabını yine kendisi kapatacaktı. Zira O, çoktan beşeri adaletten ümidini kesmiş, ilahi adalet içinse fazla sabırsızdı. Ancak bu planda ne oğlunun kaçırılışı, ne Baltalı'nın doğuşu, ne de Muharrem Komiser vardı. Çetesinde herkesin görevi farklı, amaçları ise aynıydı; hedefler bir bir halledilecek, asla polislere zarar gelmeyecekti. Biri hariç... Konya'daki görevini yaparken Muharrem'in dikkatini çoktan çekmişti Hano. Salih Serkomiser'i haber yollayıp dönmesini isteyince de fırsat ayağına gelmiş oldu kendiliğinden. İstanbul'a döndü gizlice, kendi araştırmalarını yine kendi yöntemleriyle yaptı ve tabi Hano'yu yakalama planını da... Ancak önüne geçemiyordu merakının; Derdi para olmayan bu kadın, niye bu insanları seçiyordu? Hangi sıraya göre öldürüyorlardı? Bir sonraki hedef kimdi? Cinayetler cinayetleri, sayfalar sayfaları kovaladı Muharrem bunu çözene kadar. O çözdüğündeyse zaten bitmişti kitap, devamını müjdelercesine... Aşk, nefret, intikam, zeka oyunları (ki burası en sevdiğim kısımdı), ince hesaplar, sofistike cinayetler ve iç içe geçmiş planlarla harmanlanan temposu yüksek, hızlı akan bir polisiyeydi dostlar. Hele ki yazarın da ilk kitabı olduğunu hesaba katarsak çıtası oldukça yüksek bir eserdi... Yerindibi Not: Bu arada; en başta yazdığım "ciğer soğutan" kısma değinecek olursam dostlar... Ben sanırım biraz "kısasa kısas"çıyım bu tarz konularda. Elin tecavüzcüsünün, çocuk tacizcisinin, bir insanın hayatını katledenin hümanistçe adil bir şekilde yargılanmasını temenni edemiyorum malesef. Hak devleti, hukuk devleti diye çığırtkanlık yapamayacağım kusura bakmayın. Tabi ki herkes kendi adaletini sağlasın, eline baltasını alan sokağa dökülsün de demiyorum ama kendi adaletini arayanı da suçlayam açıkçası... Ay neyse işte... Okusanıza Hano'yu. Vallahi bak mahrum kalmayın. Kitapla ve huzurla canlar. .