"Elimde tuttuğum kalem 'gerçek'tir" diyorum. Kalemin gerçekliğini bana algılarım sağlıyor. Bu nedenle kalemin "gerçek"liğinden şüphe etmem ve onun bilincimin dışında var olduğunu kabul ederim. Böyle bir gerçeklik anlayışına çocuksu gerçekçilik (naiv realizm) denir. Bütün deneysel bilgilerimizin temelinde bu çocuksu gerçekçilik anlayışı bulunur."