Her yalnız varlık, donmuş yalnızlığın yanlışlığını ele veren imgenin yararına kendi dışına çıkar. Kendi dışına kolay bir parlaklıkla [éclat] çıkar, aynı zamanda bir dalganın bulaşıcılığına açılır [un flot qui se répercute]; çünkü gülen insanlar [le rieurs] birlikte denizin dalgaları gibidir, gülüş sürdüğü sürece artık aralarında bir engel yoktur, iki dalga kadar birbirlerine yakındırlar ama bütünlükleri, suların çalkantısının bütünlüğü kadar belirsiz ve eğretidir.
Sayfa 185Kitabı okudu
·
445 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.