Yıllar geçmiş, Mekke'de yaşanılan on üç yıl geride kalmış ve Müslümanlar için Medine'de on yıl yaşanılacak yeni bir dönem başlamıştır. Medine döneminin ikinci yılında Bedir Gazvesi olmuş ve Allah Resûlü(sav) Bedir'e hazırlık yaparken 313 tane yiğit seçmiştir. Efendimiz (sav), herkesin can havliyle: "Beni de al!" diye istekte bulunduğu yerde yaşları küçük olanları oradan kenara ayırmak için gelmiştir.
"Ey Üsâme bin Zeyd(ra), sen ayrıl!"
"Ey Abdullah bin Ömer (ra), sen ayrıl!"
"Ey Ebû Said el Hudrî (ra), sen de ayrıl!"
Ümeyr'in (ra): "Acaba beni de mi ayıracak?" diye çok korktuğu esnada Efendimiz'in (sav) gözü Ümeyre (ra) çarpmıştır.
"Ey Ümeyr, sen de ayrıl!" deyince, Ümeyr(ra) her ayrılan gibi ağlamaya başlamıştır.
"Ya Resûlullah (sav), benim yaşım on yediye merdiven dayadı. Bakın inanmıyorsanız abim Sa'd'a(ra) sorun. Lütfen, benim yaşım buna yeter! Beni de götürün o gazveye!" deyince Allah Resûlü (sav), Sa'd bin Ebî Vakkâs'a (ra) sormuştur. İkna olunca da: "Peki, Ümeyr o zaman seni de götüreceğim." demiştir. Hz. Ümeyr(ra), bu cümle üzerine o kadar mutlu olmuştur ki; koşarak gidip kılıcını getirmiştir. Ondan sonrasını Sa'd bin Ebî Vakkâs (ra) anlatıyor:
"Kılıcını zaten beline bağlayamadık, boyu yetmedi. Bu sefer de göğsünün üstünden bağladık ama yine de o yürüdüğünde kılıcı da yere değip yürüdüğü yola iz yapıyordu".
Ümeyr(ra) Allah Resûlü'nden (sav) izni kopardığı için koşup Hubeyb'e(ra) sarıldı. Yolda kendisine en iyi arkadaş olarak seçtiği Hubeyb bin Adiyy(ra) ve Zeyd bin Desinne(ra) ile yol boyunca sadece şehadet konuştular ve Ümeyr(ra) on altı yaşında Bedir'in on dört şehidinden birisi oldu. Abisi Sa'd(ra), onun kanlı vücuduna sarıldı ve: "Ey Ümeyr! Dünyaya benden geç geldin, imanı benden geç tanıdın. Ama şehadete benden erken ulaştın." dedi.
Sayfa 34
·
28 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.