Odaklanamıyorum, öyleyse yokum!Şimdi sizden tüm dikkatinizi bana vermenizi istiyorum. Çünkü benim hiç kalmadı. Bu noktada kendimle şöyle bir konuşma gerçekleştirdim ''Pek muhterem Howl-sama, sanırım odaklanma becerinizi yitirdiniz ve nasıl geri kazanacağınıza dair bir fikriniz yok. Öyleyse Ginsengli ve çinkolu bu tam gün vitamin deposunu denemeye ne dersiniz?'' Ne diyebilirm ki, umarım bir sonraki banka reklamı olur dedim. Olmadı. Banka reklamından gelecek paraya güvenip zamanımı bir miras yedi gibi harcadığımı düşlediğim hayallerim suya düşmüştü. Hayatımı kazanmak zorundaydım. Lakin bir sorun vardı. Zihnime göre biz hayatı çoktan ıskalamıştık ve her şey idealize ettiğimiz şekilde gerçekleşmediği için zihnim ''hayat buysa üstü kalsın, yalnızlık paylaşılmaz, yağmur yağarken göğe bakarsak ağladığımızı kimse anlamaz'' gibilerinden halet-i ruhiyeler arasında geçiş yapıyordu. Yirmi dakikalık sitcomları bir haftada ancak bitirebiliyordum. Çok şükür ki amazonun 4al3 öde kampanyasıyla bu kitaba denk geldim ve artık odaklanıp sitcom izlemiyorum, onun yerine instagram reels videolarına düştüm Allah kahretmesin ki sayın seyirciler.
Konu neydi ya. Ha kitap. Şimdi bu kitap ne anlatıyor? Diyor ki, yukarıdaki paragrafa bir bakın. (bakıp gelmeniz için beş saniye mola veriyorum) Bir de etrafınıza bakın. (bakıp gelmeniz için beş saniye mola veriyorum) Mevcut medeniyetimizin geldiği noktada, ister teknolojik ister sosyolojik gelişmeler olarak ele alın, ortaya çıkan gelişmeler hayatı odaklanarak yaşama şansımızı minimize ediyor. Sosyal medya, ikili ilişkilerdeki yüzeysel olma gafleti, yüzeysel tatminlerle özsaygı arayışı gibi konular üstünden klişe tespitlerle konun çarpıklığı üstüne bir şeyler ekleme gereği duymuyorum. Dile pelesenk olmuş şeyler zaten. Sorunun da çözümün de farkındayız ama bu gerçeği hayatımıza nasıl entegre edeceğimize dair bir cehaletimiz mevcut.
Bu kitabı bu noktada odaklanma sorununu çözmeye yönelik bir rehber olarak ele almaktan ziyade, bu konuya yönelik entelektüel bir sohbet öznesi olarak değerlendirmek daha doğru olacaktır. Yazar, kimsenin odaklanıp pürdikkat çalışamadığı bir çağda bu yeteneğin sizi nasıl öne çıkaracağını ve getirilerinin neler olacağını mevcut olarak bunu başarmış kişiler üstünden örneklerle izah ediyor, iki kısma ayırdığı kitabının ilk kısmında. Kitabını bu şekilde şematize etmiş olması aslında psikolojik bir yaklaşıma olan göz aşinalığı. Çünkü sizi pürdikkat çalışmaya ikna etmek istiyor ve ödülü ilk baştan ağız sulandıracak şekilde veriyor. Diğer bölümde pürdikkat çalışmak için kural metotlarını izah ediyor. Bilgisayar bilimci bir akademisyen olduğu için analitik gözlem gücü var haliyle ve bu yüzden ben bu şekilde tamamen konsantre olup pürdikkat olup çalışıyorum reçeteniz bu hadi yallah demiyor. Olabildiğince farklı kişiliklere yönelik çıkarımlar mevcut kitap içerisinde.
Aslında ödül olarak sunduğu şey ilk okuyuşta iyi bir kariyer ve piyasanın rockstarı olmak gibi gelmişti bana ama devam ettikçe gördüm ki asıl ödül, tamamen odaklanılmış bir hayat yaşamak. Zihnin çok fazla uyarana maruz kaldığı bir dönemde yaşıyoruz. Bilincimiz bununla baş etmek için bizi geri plana atıyor ve biz hayatı buharlı bir camdan izliyoruz. Bu noktada önerisi derinleşmek. Bir şeyin derinliğine vardıkça o şeyle aramızdaki samimiyet artar ve bu sıcaklık hayatı izlediğimiz camlardaki buharı alır. Maalesef bir çok şeyde aynı anda derinleşebilecek bilinç düzeyinde olmadığımız için odağımızı, gerçek potansiyelimizi gösterebileceğimiz şeyin üstünde toplamımız ve artık zihnimizin ona yönelmiş dikkatini çelmek isteyen her şeye karşı bir irade koymamız gerekir.
Yazar kısaca zaman, irade ve enerji yönetimi üstüne tavsiyeler veriyor. Yüzeysel uğraşların hayatımızda kapladığı hacmi bir mimara teslim edip boşa giden zamanımızı, enerjimizi ve tükenen irademizi bize yeniden teslim etmesini rica edebilseydik keşke. Ama ne derler bilirsiniz alnıma yazdı kader silemedim, ağladım ağladım hiç gülemedim. Saygılar.
