Kitabı şimdi bitirdim ve ne düşüneyim, nasıl düşüneyim yada hiç üzerine düşünmeden sessizce unutup başka kitaplara mı geçeyim diye düşünüp duruyorum...
Yazarın kalemi çok akıcıydı, kurgusu ise çok etkileyici ve sarsıcıydı. Açıkcası kitap beni aynı anda çok değişik duygulara soktu. Üzüntü, kızgınlık, kırgınlık, şaşkınlık ve ucundan azıcıkta olsa mutluluk.
Kitapta bir noktadan sonra Tate ve Charlienin ilişkisinin karmaşıklığı çok tekrara düştü ve boğucu oldu. Tate'in inadının damarı ise arşa çıktı ve okurken bile beni çok yordu. Charlienin hayata karşı olan sabrının sınırına ise hayret ettim. Ayrıca Terry i de bir damla suda boğmayı çok istedim. Kellan hakkında ise konuşmaya hala içim el vermiyor, vermeyecek ...
Velhasılı bu kitabı okuduğum için hiç pişman değilim ama yaşananlar için üzgünüm, kırgınım, hırçınım...
İşte öyle birşey....