7. Ordu Komutanlığı'na atanan Mustafa Kemal Paşa, 20 Temmuz 1917 günü Suriye'de Remle'ye varmıştır. Suriye'deki 4. Ordu'nun Komutanı Bahriye Nâzırı Cemal Paşa olmasına rağmen asıl komuta Alman Generali von Falkenhein'in elindedir. Falkenhein'in kurmay başkanı, Alman albayı von Dümez'dir. Bu sırada Dümez ile Mustafa Kemal Paşa arasında bir türlü normal münasebetler kurulamaz ve bellidir ki Dümez, Mustafa Kemal Paşa'ya hakkı olan ordu komutanlığını bütün birlikleri ile verme taraflısı olmadığı için O'nu oyalamaya çalışır. Hiç şüphesiz, bölge ve cephedeki birliklerdeki görev taksimi elbette von Falkenhein'e aittir, ama Mustafa Kemal Paşa da 7. Ordu Komutanı olarak tayin edildiğinden dolayı, gereken kolorduların emrine verilmesi ve bölgenin belli bir kısmında kumanda görevini almalıdır. İşte bu taksim bir türlü yapılamadığı gibi, araya birtakım anlaşmazlıklar da girmiştir. Dümez, Mustafa Kemal Paşa'nın hastalığını bahane ettiği ve vazife almak istemediği kanaatini daha yüksek makamlara ulaştırır. Mustafa Kemal Paşa ise, sadece bir ordu komutanının hakkı olan şerefli mevkii ve yetkileri istemektedir. Hâlbuki Mustafa Kemal Paşa'ya, iki tümenle, önemsiz bir görev gösterilmiştir. Bu yetki yüzünden Mustafa Kemal Paşa uzun ve ilgi çekici bir yazışma başlatır. Mustafa Kemal Paşa yalnız Falkenhein'la değil, Baş Kumandan Vekili Enver Paşa ile de yazışmalara girişir. Gerçekleri açıklar. Enver Paşa evvela işi şöyle böyle idare etmek ister. Fakat Mustafa Kemal Paşa bu sefer Falkenhein ve orduda da Almanların sorumsuz müdahalelerinin de aleyhine çıkar. Ortaya büyük problemler atar. Nihayet Enver Paşa, yakında Suriye'ye dönecek olan Cemal Paşa'yı beklemesini ve vaziyetin o zaman incelenmesini bildirir; fakat artık iş çığırından çıkmıştır. Bu kadroda ve bu şartlar altında vazife göremeyecektir.
Yeditepe YayınlarıKitabı okudu
·
27 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.