"En Mavi Göz" adlı eseriyle tanışmıştım Toni Morrison'la. O kitabı okurken sakin sakin, basit bir dille, bir çocuğun kafasının içine girmiş gibiydim. Ama çocuğun anlattığı hikayenin dehşet verici ayrıntılarını sezdikçe "dumur olmuştum" denir ya öyle sarsılmıştım. Yazarı araştırdığımda Nobel Ödülü alan ilk Siyahi kadın olduğunu görmüştüm. Sevilen ise En Mavi Gözü geride bıraktı. Çok çok sevdim. Anlatılan hikaye çok ilgimi çekti, dil ve anlatım çok iyiydi. Zaman sıçrayışları ile yavaş yavaş çözülen hikaye okumanıza hız kazandırıyor. Merak unsuru hep doruklarda ilerliyor. Gerçek dışı unsurlarla bezeli kısımları öyle güzel anlatıyor ki "Gerçekten yaşayan bir hayalet mi, yoksa kız ölmemiş mi?" diyorsunuz, sona doğru iyice çığırından çıkan hikaye büyülü gerçekçiliğin boyutlarından çıkarıyor sizi. Ana konu; kölelik, beyaz ırkın siyah ırk üzerinde her hakkı arsızca kullanıp onları hayvanla bir tutuşu, şiddet, aşağılama, kaç dolar edeceği hesaplanan insanlar ve tabii ki bir annenin çocuğunu korumak için ne derece ileri gideceği. "Sevdiğiniz insanı korumak adına neler yaparsınız?" "Delilik boyutunda bir koruma ve sevme insana neler yaptırır?" bu gibi sorularla 1870'lerdeki ırkçı zihniyeti sorguluyorsunuz. O dönemden bu döneme gözünüzü çevirdiğinizde, sonuna kadar açtığımız kapılardan ülkemize doluşan kaçak ve mültecileri kullanarak siyaset yapanlar geliyor aklınıza. Irkçılık bir hastalık, bu hastalığın yayılması için de siyasilerin özel çabası var gibi görünüyor. Kollarını açıp bağrına basanların da ırkçılığı pompalayarak siyaset yapanların da tek derdi koltuk sonuçta. Hoş tüm siyasilerin tek derdi koltuk , halklar hiçbirinin umrunda değil. Filler tepiştikçe olan biz çimenlere oluyor.

SevilenToni Morrison · Sel Yayınevi · 20231,437 okunma

·

79 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.