"Hayvanlar öylesine alınıp sonra da sıkılınca başkasına verilebilecek canlılar değildi ki!" 'Kayadır' abisi Azra abaya titap almış. Eyzesi öncesinde şöyle bir baktı tabii ki. Bence tamam, evirip çevirip okuyabilir artık. Hayvanların hayatımızdaki yerini yanlış anlayan insanlar ve onları 'oyuncak' sananlarla iki müthiş hadis paylaşacağım (sahihliğini sorgulayanı sorgularım-olay o değil): “Bir kediyi aç bırakarak ölümüne sebep olan bir kadının bu yüzden cehenneme gittiği...” (Buhârî, Enbiyâ,50; Müslim, Bir,151) “Susuz kalmış bir köpeğe su içiren bir adamın da affedilip cennete gittiği...” (Buhârî, Şirb, 9, Vudu, 33; Müslim, Selam,153; Ebu Dâvud, Cihad, 47) ifade edilmiştir. Demem o ki... Biz onların değil, onlar bizim kurtarıcımız olabilir. Ben şahsen evcil hayvan zımbırtısına inanmıyorum. Yapıma ters. Ama şöyle de bir gerçek var: Kesinlikle reddedilmez şekilde hayatımızdalar. Sadece evde koşan bir kediye tahammül edebileceğimi düşünmüyorum. Yoksa tabii ki insanlarla ortak alanları olabilecek hayvanlarla yeter ölçüde ilgiliyim. Sevdiğim hayvanlar var, tahammül edebildiklerim var, korktuklarım var. Ama asla zevkine al bırak yapacağım şekilde bir bakış açım yok. Bir su kaplumbağası almıştım çocuklara , ben bırakıp gidince hayvancağız havasızlıktan ölmüş. Kardeşim balıklarını bıraktı bana , Haziran sıcağında çatladı hayvanlar. Ablamın bıraktığı kuş ölmeden ben abime verdim, orada öldü. Yani. Tecrübelerim onları eve hapsetmemek gerektiğini söylüyor. YARDIM ETMEYE ASLA KARŞI DEĞİLİM YOKSA. Diyeceklerim bu kadar, her ne kadar eninde sonunda eve kedi alacak yaşlı bir teyze olma yolunca ilerliyor görünsem de, yalnızlığımı tüy döken bir yaratık yerine kitaplarla tolere etmek istiyorum. Hayvanları uzaktan ve yerinde seviyorum. Eziyet edenleri de tabii ki Allah'a havale ediyorum.

Lili RüzgârgülüTanya Stewner · Türkiye İş Bankası Kültür Yayınları · 20226 okunma

·

58 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Seren