Cennette bir ağaç var derler, dünyadaki hiçbir ağaca benzemeyen. Dalları şeffaftır, kökleri su yerine süt çeker yeraltından ve gövdesi buzla kaplıymış gibi ışıldar. Bu ağacın her bir yaprağında bir insanın ismi yazılıdır. Yılda bir defa, Şaban ayında, on dördüncü günü on beşinciye bağlayan gecede, tekmil melekler onun etrafında toplanır, halka olurlar. Hep birden kanatlarını çırparlar. Dalları sarsan kuvvetli bir rüzgâr meydana getirirler. Usulca kopar bazı yapraklar, düşmeye başlar. Bazen bir yaprağın yere ulaşması epey vakit alır. Bazen de göz açıp kapayana kadar. Bir yaprak toprağa düştüğü an, üzerinde adı yazılı olan insan son nefesini verir. İşte bu yüzden, akıl ve ilim sahibi kimseler kuru yapraklara basmamaya özen gösterirler, bu inanışa hürmeten.
Ustam ve Ben
·
1 artı 1'leme
·62 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.