“Aptalın tekiyim.”
“Neden böyle söyledin?” diye sordum.
“Öyleyim. Sana âşık olduğumu çok geç fark ettim.”
Nefes almayı unuttum. Gözlerim şaşkınlıkla irileşti. Ne demekti bu? Yani o bana... Nasıl yani?
“Seni hep seviyordum Havin. Benim için en kıymetli şeydin ama aşk kabul etmediğim bir duyguydu. Sana âşığım. Her şeyine âşığım. Ve lütfen, nefes al.”
Nefes nasıl alınıyordu ki? Derin bir nefes alıp uzun süredir havasız kalan ciğerlerimi rahatlattım.
“Ama bilmem gerek Havin, benimle aynı şeyleri mi hissediyorsun?”
Elimi yanağına yerleştirip yeni çıkmaya başlayan sakallarında dolaştırdım başparmağımı. “Sana âşığım Efran.”
Gülümsedi. Gözlerinin içi gülüyordu sanki. “Aksi mümkün değildi Yaz Gecesi.”