*aşırı dolaylı yoldan spoiler içerebilir 1. Dünya Savaşı sonrası Porsuk Çayı'nın kıyısında bir köyde geçiyor roman. Romanın ana karakteri olan Ahmet Celal'in emireri olan Mehmet Ali'nin koyüne yerleşmesinden sonra tuttuğu hatıratı okuyoruz esasında. Biz okurken Mustafa Kemal ve silah arkadaşları vatanı kurtarmanın peşine düşüyor. Biz okurken Kurtuluş Savaşı başlıyor muharebeler gerçekleşiyor. Bizim köyün halkı 'yine askere alınacak mıyız yok yok istemem' derdinde. Ahmet Celal aldığı haberleri anlatıyor coşkuyla umutla, bizim köyün umurunda değil. Yaban diyorlar Ahmet Celal'e. Yabaniliğinden değil, her gün diş fırçalamasından traş olmasından okumasından yani alafrangalığından,yabancılığından ileri geliyor bu lakap. Biz okurken Yunan ilerliyor. Okurken yunan bozguna uğrayıp geri çekiliyor. Bizim köy hep seyirci. Bütün yurdu yakan ateş onlara uğramaz sanıyor hep, ona dokunmayan yılan da çok dert değil. Şimdi anadoluya dair şikayet ettiğimiz bazı özelliklerin yeni çağa ait bozulmalarla olmadığını, aslında hep içimizde var olduğunu gösterdi bana bu kitap. Vatanı kurtaranın hicbir zaman bütün halk olmadığını, herkesi kahraman olmadığını, herkesin vatanperver olmadığını, ama buna karşılık herkesin kanıbozuk da olmadığını... Toplum-halk-dediğimiz kitlenin içinde her türden insan bulunduğunu ve bir türüne rastladık diye hepsini pür iyi pür şeytan görmemek gerektiğini tekrar gördüm. Klasik kahramanlık hikayelerinin aksine, herkesin kahraman olmadığını ve bu ülkeyi tüm halkının kurtarmış olmadığını da göz önüne seren bu kitabı şimdiye kadar okumamış olan herkese tavsiye ediyorum. İyi okumalar

YabanYakup Kadri Karaosmanoğlu · İletişim Yayınları · 202144,3bin okunma

·

23 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.

Gönderi

Tuğçe