Zîra vatan sathında ne fikir hürriyeti, ne vicdan selameti hatta ne de mesken emniyeti kalmıştı. Onun için acı ve kahredici bir sükutla susmak zorunda idiler. Zîra susmayanın ya da iktidarın ağzıyla konuşmayanın cezasının, ip veya kurşun olduğunu, artık çocuklar dahi bilmekte idi. Esasen memleket, on yıl içinde kıvranacağı bir örfi idare kaftanına girmiş olduğundan, hukûken de konuşmasına imkân bırakılmamıştı.
280