DİPÇE : Sezgin Kaymaz'ın son kitabı Düz Dünyacılar. Kaymaz'ın yapıt tablosunu şekillendiren tüm unsurları bu eserde de görmek mümkün: Epigraflar, vazgeçilmez kent Ankara, insan gibi düşünen konuşan köpekler, ölüm ve yer yer argo içeren, çoğu kez argonun ötesinde küfürlü söyleyişler. Neredeyse tüm eserlerinde, yazarla bütünleşen bu format onu nevi şahsına münhasır kılıyor. Sezgin Kaymaz'ın gündelik yaşamla metafizik unsurları iç içe sunmadaki mahareti en çok ölüm olgusunda kendini gösteriyor. Ölenlerin gerçek yaşayanlar olduğunu, her defasında yüksek sesle ifade ettiği pasajlar, kendisi gibi birçok okurun da sığındığı korunaklı bir alana dönüşüyor. Bu eserinde farklı bir boyutta karşımıza çıkan ölümlüye hesap gününe, sorgu sual mefhumuna muzipçe dokunuyor. Düz Dünyacılar'da da yine dost kadroyla yol aldığını görüyoruz Sezgin'in. Çeto'nun yerini alan Necati,Timuçin ve bir afet Betül gibi. Onlar Ankara sokaklarını arşınlarken yine kendisinin yakından tanışıklığı olduğuna inandığım meleklerle insanoğluna haddini bildiriyor. Kendini eşrefi mahluk addeden insanın nasıl aşağılar aşağısına dönüştüğünü anlatıyor. Bindiği dalı kesmedeki akılsızlığına dikkat çekiyor. Üzerinde yaşadığı dünyayı öteki canlılarla paylaştığının farkında olmadığını ve nasıl bir yanılgı içinde olduğunu haykırıyor: Dünyamız içindeki tüm canlılarla hızla yok oluyor.Bu kötülüğün müsebbibi insan, kendine gel! Çok daha fazlası Kaymaz'ın üslubuyla söverek, döverek ve severek Düz Dünyacılar'da.

Düz DünyacılarSezgin Kaymaz · İletişim Yayınları · 2023344 okunma

··

608 görüntüleme

goktan

@goktn ·

09 Ocak 21:34

🌹

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.