Türkiye'de, Sağ devrinin sona erdiğine dair iddialar ortaya atılmış durumda. Sağcı çevrelerin bile sol ideolojiye kayacağı yönündeki spekülasyonlara rağmen, şahsi görüşüm, tam tersine, kapitalizmin daha radikal bir yörüngeye evrildiği yönünde.
"Allahsız" ifadesi, metaforik bir anlam içeriyor, ancak kriz dönemlerinde dahi sağ partilerde sol yönlü program ve vaatlerin ortaya çıkabileceği bir gerçeği göz ardı edilemez. Ancak, bu solculaşmanın kalıcı bir etki yaratması şüpheli.
Köy-kır kültürünün şehirlere taşınan neslinin kaybolması ve çocukların beklenen şekilde yetiştirilememesi, geleneksel bağların zayıflamasına yol açıyor. Büyüklerin aradan çıkmasıyla birlikte ise pratiklerde değişiklikler kaçınılmaz.
Sosyal çevrelerin daralması, insan ilişkilerinin sanallaşması ve bireyin yalnızlaşması eğilimi, dikkat çekici bir hızla artıyor. Tarikat ve cemaat bağları güçlenebilir, ancak genel olarak dinin etkisi azalıyor.
Sosyal hayatın giderek daha fazla para odaklı hale gelmesi önemli bir gelişmedir. Artık fakirlik sadece maddi bir durum değil, aynı zamanda bir başarısızlık ve utanç kaynağı olarak algılanıyor.
Postmodern bir bağlam içindeyiz ve ideallerimizi sürekli medya aracılığıyla yeniden şekillendiriyoruz. Muhafazakar anlatıların etkisi azalırken, günümüzde tek gerçek, oluşturduğumuz imajlar ve bu imajları sürekli iyileştirme ihtiyacı.
Derinlemesine batmış durumda olduğumuz geç-kapitalizm, eleştiriye rağmen, paradoksal bir şekilde güçlü bir çekimle karşı karşıya olduğumuzu gösteriyor.
Liberal hayallerin gerçekleşmeyeceği açık, ancak kapitalizmin kendi taleplerini yaratma başarısı devam ediyor. Sorun, sadece ve sadece parasızlık olarak belirginleşiyor.
Kolay para kazanma önerileri çekiciliğini koruyacak ve insanlar, sistemi eleştirmek yerine, kişisel çözümlere odaklanacak. Herkesin her şeyi meşru gördüğü, imajlarla beslenen "iyi yaşam" ideallerinin ön plana çıktığı bir dönemde, Allahsızlaşmanın kaçınılmaz bir sonuç olduğu düşünülebilir.
·
160 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.