İlk yuvamızdır bir anne rahmi. Sonra bir anne kucağı, sonra bir sevgilinin kolları belki. İnsan ihtiyaç duyar bir yuvaya. Bir kadın anlatıcı var kitapta. Kimi zaman geçmişe özlem duyar, özlemi kendisine yuva kılar. Eski kocasına mektup yazar, günlüğe yazar gibi. Kocasına mı yazar gerçekten yoksa sığınılan bir liman mıdır orası? Yuvası geçmiştir bazen, bazen an’da sığındığı, çok da tanımadığı bir erkeğin kollarıdır. Hayır! Asıl yuvası kendisidir bu kadının. Evinin yakınlarındaki gel-gitler gibidir ruhu. Ama sakindir bu gel-gitler, zarar vermez kimseye. Akışında ve durağanlıkta ilerler her şey. Olması gerektiği gibi. Kullanılan yalın bir dil ve harika çevirisi ile hiç yormayan bir kitap. Çağımın ve benim de içinde olduğum en büyük sorunlardan biri hep koşmak. Bu yıldan en çok istediğim şey biraz sakinleşmek ve durabilmek. Böyle bir yola girmişken bu kitap sakinliği ile beni dinlendirdi. Artık incelemelerimi eskisi gibi özenle yazmıyorum, her yıl başka bir insana evriliyoruz. Bu yılki kendim daha çok susmaya muhtaç. İyi okumalar.

YuvaJudith Hermann · Sia Yayınları · 2023364 okunma

·

104 görüntüleme

Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.