Sibel

Sibel
@Sibel1212
"Yaşamak için ihtiyacım olan inceliğin birazını sadece melankolimde bulabiliyorum." youtu.be/AZd4k9OTjdA
Her geçen günün bizi kendi cenazemize yaklaştırdığı bilgisini önbellekte tutunca hiçbir şey çok mühim değil. Acele etmem gereken bir şey olduğunu zannetmiyorum. Kafam nasıl rahatladı anlatamam... Yarışı bıraktım, şampiyonluk turu atıyorum Osman.
Reklam
uzun bir şiire başlamak hayat kadar uzun, umutlar gibi uzak bir yol ansızın kesiliverir bir yerlerde bir denizin önünde unutulan ırmak
Seni
Saatin zamanı durdurduğu eşit aralıklarda Sararmış otların arasında, özgür, sınırsız topraklarda İlkesiz, saraysız, tahtsız, tasasız Günlerin peşine düşüp seni arayacağım

Okur Takip Önerileri

Tümünü Gör
Bir gün uzak bir yerlere gideceğim kuşkusuz Camları hiç kapanmayan, rüzgârlara karşı Savaşı hiç bilmeyen çocuklarla gür ağaçların altında Çok uzak değil, yakın! bir yer ayırın bana da
Reklam
160 syf.
·
Puan vermedi
·
50 günde okudu
Sisifos Söyleni
Sisifos SöyleniAlbert Camus
8.1/10 · 8,3bin okunma
İnsan yüreğinde öyle yılmaz umutlar vardır ki. En yoksun insanlar bile bazı bazı sonunda yanılsamaya boyun eğerler.
Bu son gecemiz yeniden öp beni Bu son gecemiz anlatamam işte ilk ışık Kalbini şuraya koy, şuraya dudaklarını Öpüşlerinle ört üşüyorum ört üzerimi.
Gözlerindeki o uzak denizlerde bir göçmen olan ruhum Şimdi hangi gemilerde forsa ve sürgün hangi aşklara.
Zaman, senin gülüşünün kumral kıvrımlarmda Uçuk, mavi bir kuştur Limon küfüne bulanmış saçlarımda dolaşan.
Reklam
"Ayağı kırık bir at gibi topallıyordum ortasında hayatımın ve tüfeğin icadına asırlar vardı."
Ölüm tek gerçek olarak durmaktadır önümde. Ondan sonra iş işten geçmiştir. Sürüp gitmekte de özgür değilim, tutsağım, hem de ölümsüz devrim umudu bulunmayan, hor görüye başvuramayacak olan bir tutsağım. Devrim ve hor görü olmayınca da kim tutsak kalabilir? Ölümsüzlük güveni olmayınca, tam anlamıyla hangi özgürlük var olabilir?
Ağaçlar arasında bir ağaç, hayvanlar arasında bir kedi olsaydım, bu yaşamın bir anlamı olurdu, daha doğrusu bu sorunun hiç anlamı olmazdı, çünkü dünyadan bir parça olurdum. Bu dünya olurdum, oysa şimdi tüm yakınlık gereksinimimle onun karşısındayım. Öylesine önemsiz olan bu us, işte beni tüm evrenin karşıtı yapan bu.