"Tanrı biliyor ya, çoğu zaman bir daha uyanmama isteğiyle, hatta zaman zaman bir daha uyanmama umuduyla yatıyorum yatağa ve sabahları gözlerimi açıp güneşi tekrar görünce mutsuz oluyorum.Ah, keşke huysuz biri olsaydım da suçu havaya,üçüncü şahıslara,başarısız girişimlere atsaydım. O zaman bu usancın dayanılmaz yükünü de hiç olmazsa yarı yarıya üzerimden atardım."
Sayfa 102 - WertherKitabı okudu
·
47 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.