Sigmund Freud
Freud, bu kitapta kitle hareketlerinin psikolojik mekanizmalarını anlatmaktadır. Freud'a göre, kitleler, geçici bir varlık olan heterojen unsurlardan oluşan bir birlikteliktir. Bu tanımıyla, sosyolog ve psikolog Gustave Le Bon'un çalışmalarına atıfta bulunarak, kitlenin psikolojisini açıklamaktadır. Freud, Le Bon gibi, bireyin kitlenin bir parçası olarak hareket etmesine olanak tanıyan bir güç duygusu kazandığını söylemektedir. Bu güç duygusu, bireye, yalnızca kitlenin bir parçası olarak hareket etme ve güvenlik hissetme imkanı vermektedir. Ancak, bu durumda birey, bilinçli kişilik kaybına uğramakta ve kitle içindeki duygulara karşı etkilenme eğilimi göstermektedir. Kitleler genel olarak dürtüsel, değişken ve sinirli olarak tanımlanmaktadır.
Freud, Le Bon'un açıkladığı gibi, bireyin kalabalık içindeki durumunun "hipnotik" olduğunu ifade etmektedir. Bulaşma ve telkin edilebilirlik, bireyin kütlesel değişiminde önemli bir role sahiptir. Freud, kitleleri iki türe ayırmaktadır. Birinci tür, hızla geçici bir ilgiyle karakterize edilen kısa ömürlü kitledir. Diğer tür ise daha kalıcı ve örgütlü kitlelerden oluşmaktadır. Her iki türde de aynı zihinsel süreçlerin işlediği belirtilmektedir.
Freud, kitlelerin libidinal bağlarla bir arada tutulduğunu söylemektedir. Kitledeki her birey, asıl amaçlarından saparak sevgi dürtüleriyle hareket etmektedir. Bu dürtüler doğrudan cinsel amaçlar değildir, ancak daha az enerjik bir şekilde çalışmaktadır. Freud, özdeşleşmeyi bir bağlayıcı unsur olarak tanımlamaktadır. Bireyler, bilinçsiz bir şekilde diğer kitlenin bireyleriyle özdeşleşirler. Grup liderine hayranlık duyulması ve idealleştirilmesi de bu süreçle gerçekleşir. Ayrıca, saldırganla özdeşleşme süreci de gerçekleşebilir.
Freud, "Birincil kitle, ego ideallerinin yerine tek bir nesneyi koyan ve dolayısıyla birbirleriyle özdeşleşen bir dizi bireydir" şeklinde bir sonuca varmaktadır. Bu anlamda, kitlenin bireylerinin benzerlik algıladığını ve birbirleriyle özdeşleştiğini ifade etmektedir.
