“Voltaire, Candide’de, iyimserliğe eğlenceli bir biçimde savaş açar, Byron, Caïn’de bunu kendi trajik üslubuylu yapmıştır. Herodotos, Trakyalıların yeni doğan bebeği yakarışlarla selamladıklarını ve her ölüme sevindiklerini anlatır. Plutarkos’un güzel dizelerinde dile getirilen budur: 'Yeni doğana merhamet edin, çünkü sayısız kötülükle karşılaşacaktır.' vb. Meksikalıların dilek dileme geleneğini buna atfetmek gerekir, vb. ve Swift de (Walter Scott biyografisine inanacak olursak) gençliğinden beri doğum gününü derin bir kederle kutladığında aynı duyguyla hareket ediyordu. Platon’un ölümün hayran olunacak bir iyilik olduğunu söylediği Sokrates’in Savunması’ndaki bölüm herkesçe bilinir. Herakleitos’un bir özdeyişinde de aynı düşünce vardır: 'Yaşam, yaşam adını almış ama gerçekte ölümdür onun adı.' Theognis’in güzel dizelerine gelince, onlar da ünlüdür: 'Doğmamış olmak insan için en iyi şey olmalı.' Sofokles, Oidipus Kolonos (1224) metninde aynı şeyi şöyle özetler: 'Hiç doğmamış olmak insan için en iyisidir.' vb. Euripides şöyle der: 'İnsanın tüm yaşamı acı doludur.' (Hippolytus, 189) ve Homeros ise çok önceden söylemiştir: 'Şu dünyada soluk alan, yürüyen yaratıklar arasında insandan daha acınacak bir yaratık yok.' vb. Ayrıca Plinius da böyle söylemiştir: '...hiçbir şey zamanında bir ölümden daha değerli değildir.' Shakespeare bu sözleri yaşlı kral IV. Henry’ye söyletir: 'Ah, bir görebilseydi, en mutlu genç bile.../ Kitabı kapatır ve oturup ölümü beklerdi.' Nihayet Byron: 'Daha iyisi var olmamaktır.' Baltasar Gracián Criticón’da varoluşu en karanlık renklerde betimler..."
Sayfa 47 - Bu bölümde Proust, Schopenhauer'ın 'İsteme ve Tasarım Olarak Dünya' kitabının bir sayfasındaki alıntıları özetliyor. Notos Kitap.
·
1 artı 1'leme
·240 görüntüleme
Yorum yapabilmeniz için giriş yapmanız gerekmektedir.